Suriname heeft gisteren zijn 49ste Onafhankelijkheidsdag herdacht, een mijlpaal die door velen met gemengde gevoelens wordt beleefd. Suriname Herald sprak met verschillende mensen over hun ervaringen met deze speciale dag en hoe zij de afgelopen 49 jaar van onafhankelijkheid hebben ervaren. Imro Rabinder Baldew, die 13 jaar oud was toen Suriname in 1975 onafhankelijk werd, reflecteert op de huidige situatie van het land.
“Ik vind deze dag leuk, de Srefidensi. Het land draait niet goed vanwege de vele schulden die we hebben in het buitenland. De mensen voelen het ook. De binnenstad was nog niet druk toen de parade liep. Het land is in crisis. Ik ben naar de stad gekomen om de botenrace aan de Waterkant te zien, maar ik zie dat niet veel mensen op de been zijn. Toch maken we er een mooie dag van,” zegt Baldew.
Henriette van Russel, gekleed in de kleuren van de Surinaamse vlag, herinnert zich de Onafhankelijkheidsdagen van vroeger met enthousiasme. “In 1975 was ik heel enthousiast toen Suriname onafhankelijk werd. Iedereen was gekleed in de kleuren van de vlag en de gezichten straalden. Maar nu zie ik weinig mensen in nationale kleding en dat doet me denken aan het gebrek aan nationaal bewustzijn. Het is een verandering die ik niet goed kan begrijpen,” zegt Van Russel.
Ze wijst ook op de verantwoordelijkheid van de Surinamers zelf om hun land schoon te houden, door geen vuil op straat te gooien. “Het is ons land en we moeten het schoon houden. Surinaamse ouders weten hun kinderen te corrigeren in het buitenland, maar hier doen we dat niet. Als we onze onafhankelijkheid vieren, dan ligt er vuil op straat, zelfs dicht bij het plein. We moeten onze mentaliteit veranderen en ons land koesteren,” voegt ze eraan toe.
Dustin Da Gama ziet de viering als een positieve stap, ondanks de huidige uitdagingen. “Het is een goed initiatief van de regering om iets te organiseren voor Srefidensi. Het volk heeft genoten van de activiteiten. 49 jaar onafhankelijkheid is een mijlpaal. We moeten harder werken aan de ontwikkeling van ons land, vooral de economie. We moeten het stabiliseren,” zegt Da Gama.
Rachael Tawjoeram deelt deze mening en benadrukt dat eenheid en samenwerking de sleutel zijn voor vooruitgang. “Er is nog geen eenheid in ons land. We moeten samen werken om verder te komen,” zegt ze.
Germaine Jong A Lim, daarentegen, gelooft dat Suriname misschien te vroeg onafhankelijk is geworden.
“We waren nog niet klaar voor zelfstandigheid. We zijn te afhankelijk van andere landen, en onze economie is niet stabiel. We vragen steeds om hulp van Nederland of andere landen. Misschien was het niet de juiste tijd om onafhankelijk te worden,” zegt Jong A Lim.
Terwijl Suriname haar 49ste Onafhankelijkheidsdag viert, blijven de gevoelens van trots en zorgen met elkaar verweven. De komende jaren zullen bepalen hoe het land haar toekomst vormgeeft en of het de economische en sociale uitdagingen kan overwinnen om echt onafhankelijk te zijn.
