De voorzitter van de Stichting Wan Okasi, Aniel Koendjbiharie, zegt in een gesprek met Suriname Herald dat zij een ultimatum hebben gesteld aan president Chan Santokhi om hun verzoek om de uitkering van mensen met een beperking te verhogen, in te willigen. Ook de late uitbetaling aan deze groep stoort Koendjbiharie.
“Indien ons verzoek niet ingewilligd wordt door de president, gaan we de straat op om aandacht te vragen. We geven de president tot 20 januari de tijd om te werken aan ons verzoek. Omdat het niet zo kan zijn dat de president wel verhoging geeft aan andere groepen, maar de kwetsbare groepen krijgen niets. Wij hebben het ook moeilijk en we leven ver onder de armoedegrens,” geeft Koendjbiharie aan.
“Het zijn maar twee dingen die we vragen: de verhoging op de sociale steun die we van Sozavo ontvangen, en dat de uitkering niet meer laat wordt uitbetaald,” stelt de Wan Okasi-voorzitter. “Mensen met een beperking hebben het al moeilijk en moeten zien te overleven met een SRD 2500. De mensen begrijpen niet wat voor ellende er is in een huis met iemand met een beperking. De uitgaven van deze groep zijn heel groot,” zegt Koendjbiharie mee.
“De actie van 25 december die was aangekondigd zal verder worden voortgezet indien er niet wordt gewerkt aan ons verzoek. We gaan actievoeren en eisen van de regering dat ze onze uitkering per direct aanpast. Op 22 januari gaan we naar het Onafhankelijkheidsplein. We willen rechtstreeks naar de president omdat de andere organen ons zeggen dat de president het besluit moet nemen, dus gaan wij niet meer naar een minister of naar de assembleevoorzitter. Deze regering heeft geen menselijk gezicht. We weten niet waar we aan toe zijn. Onze leefsituatie moet ernstig verbeterd worden,” haalt Koendjbiharie aan.
De Wan Okasi-voorzitter deelt verder mee dat er een presidentiële werkgroep was ingesteld om te werken aan de zorgpunten van mensen met een beperking. “Meer dan een jaar geleden zijn de actiepunten op papier gezet, maar er is niets mee gedaan en de termijn van de werkgroep is bijna voorbij zonder dat er aan een van de punten is gewerkt,” stelt Koendjbiharie.
Hij benadrukt verder de situatie van zijn lotgenoten en geeft aan dat iemand met een rolstoel die naar de nierdialyse moet, niet op een bus moet wachten maar van dat bedrag dat aan hen wordt uitgekeerd een taxi moet betalen. “En wat blijft er over van dat bedrag voor iemand die twee keer per week naar de nierdialyse moet, heen en terug?,” vraagt de Wan Okasi-voorzitter zich af.
Vanuit de Stichting Wan Okasi is gisteren wederom een open brief gestuurd naar de president met de zorgpunten van mensen met een beperking. Ook de eisen van de groep zijn daarin opgenomen.
