De bestuurder van de soundtruck van Pakittow, Asween Ramharakh, is naar huis. Sinds 17 februari was hij aangehouden en in verzekering gesteld. De rechter heeft gisteren geoordeeld dat hij in vrijheid is gesteld, nadat zijn raadsmannen daartoe een verzoek deden. Ramharakh werd gisteren bij het politiebureau Geyersvlijt opgehaald en opgewacht door Stephano ‘Pakittow’ Biervliet samen met zijn familie en vrienden.
“Het was nooit mijn bedoeling iemand pijn te doen”, zegt hij als aan hem gevraagd wordt over de handelingen die gepleegd zijn op de bewuste ‘black Friday’. Als hij terugdenkt aan het moment dat hij uit de truck werd weggesleurd en in de boeien werd geslagen, zegt hij dat hij op dat moment niet wist wat gebeurde en hoe hij moest handelen.
Hij heeft nooit het gevoel gehad dat hij alleen was. Hij heeft gesproken met zijn familie en vrienden en die staan achter hem. Nadat hij is vrijgelaten wilde hij gewoon naar huis, baden, eten en slapen. Zijn moeder werd emotioneel en was tegelijkertijd opgelucht dat haar zoon eindelijk vrij is.
Ramharakh zegt dat hij geen problemen heeft ondervonden te Geyersvlijt, alleen voelde het niet aan als thuis. Hij bevond zich in een cel met ruim 15 mannen waar men onder andere in hangmatten sliep en anderen op de grond. Ramharakh gaat door met het ondersteunen van Pakittow in de protesten. De strijd gaat door.
“Nu pas ben ik echt eruit”, zegt Pakittow opgelucht. Hij was op vrije voeten, maar voelde zich nog rot, omdat Ashween nog vastzat. “De mannen met wie ik op straat ben gegaan zijn nu allemaal eindelijk vrij”, zegt Pakittow. Hij is echter niet te spreken over de wijze waarop de mannen met wie hij geprotesteerd heeft hardhandig zijn aangepakt.
Ashween is uit de truck gehaald en meters gesleurd en dan in de boeien geslagen. Een militair zag nog kans om hem een klap in zijn onderrug te geven, terwijl hij in boeien weggedragen werd. Pakittow vertelt dat ook de bijrijder hechtingen moest krijgen en drie tanden verloren heeft. Met Ashween heeft hij een hechte pand en hun vriendschap gaat terug naar hun kinderjaren.
“We zijn samen opgegroeid”, zegt Pakittow. Ashween heeft hem altijd ondersteund tijdens de protestacties en hij merkt op dat die wel altijd vreedzaam waren. Pakittow merkt op dat zijn gezin enorm heeft geleden, doordat Ashween vastzat.
Vanwege het piekeren is zelfs de bloeddruk van de vader van Ashween omhooggegaan en de familie bleef gestrest. Dit zijn zaken die jou als trekker van een protest, zal voelen, zegt Pakittow. Met Ashween zijn vrijlating komt er een einde aan de pijn die gepaard ging met het verdriet.
