De politieke partij Pertjajah Luhur (PL) heeft recentelijk besloten om niet meer in te zetten op de twee onderministersposten die zij aangeboden had gekregen van president Chan Santokhi. Deze politieke geste – om niet te spreken van koehandel – was bedoeld ter compensatie van het ministerie van Binnenlandse Zaken, waarover de PL al beschikte, maar dat na het ontslag van Bronto Somohardjo werd ingevuld door ABOP, eens “onze broeder” genoemd door de Somohardjo’s. De geel-zwarte partij plaatste daar Delano Landvreugd, terwijl de VHP Maurits Hassankhan als onderminister faciliteerde.
Daarnaast heeft PL-voorzitter Paul Somohardjo afstand gedaan van het voorzitterschap van de presidentiële commissie, belast met de organisatie van de aanstaande “Bigi Sma Dey”. De partij zegt zich te willen concentreren op de voorbereiding voor de aankomende verkiezingen. Dit besluit roept echter een aantal vragen op over de motivatie van de partij in de regering en de strategie die zij hanteert. Want tot nog toe is de PL (nog) niet officieel meegedeeld dat zij haar biezen mag pakken of dat zij zelf er de brui aangeeft, hoewel dit vroeg of laat wel lijkt te gaan gebeuren.
Ten eerste kan de keuze om de onderministersposten te laten vallen worden geïnterpreteerd als een teken van de aanhoudende onvrede binnen de coalitie. Het suggereert dat de PL geen vertrouwen heeft in de effectiviteit van haar invloed binnen het kabinet of dat zij zich niet meer kan identificeren met het beleid. Dit is zorgwekkend, vooral omdat politieke stabiliteit en samenwerking cruciaal zijn voor het vertrouwen en welzijn van de samenleving. Het roept ook de vraag op in hoeverre de partij haar principes kan handhaven in een coalitie die mogelijk niet aansluit bij haar kernwaarden.
Toch had de PL al lang een voorbeeld moeten nemen aan de NPS, die op 15 februari 2023 de samenwerking zelf opzegde. Dit deed de partij niet, en daardoor kan de beslissing om zich volledig te richten op de verkiezingen worden gezien als een opportunistische zet. Het duidt erop dat de partij het winnen van stemmen belangrijker acht dan daadwerkelijk bijdragen aan het bestuur van het land. Het is een teken van een tekort aan verantwoordelijkheid en een gebrek aan betrokkenheid bij belangrijke beleidsbeslissingen die de samenleving aangaan.
Politieke partijen hebben namelijk de plicht om niet alleen te azen op stemmen, maar om actief bij te dragen aan de ontwikkeling en implementatie van beleid dat het welzijn van de burgers bevordert. Daarnaast rijzen er vragen over de interne dynamiek binnen de partij zelf. Is er onvrede binnen de gelederen van Pertjajah Luhur die heeft geleid tot deze beslissing? Of is dit een strategische zet van de leiding om een nieuwe koers te varen zonder de druk van regeringsverantwoordelijkheid? In beide gevallen is het belangrijk dat de partij transparant communiceert met haar achterban over de redenen achter deze beslissing, om zo het vertrouwen te behouden.
Tot slot kan de timing van deze beslissing ook worden betwist. Terwijl de PL zich voorbereidt op de verkiezingen, zijn er tal van urgente kwesties. Het is van belang dat politici hun verantwoordelijkheid nemen en niet alleen op zoek zijn naar electorale winst. De burgers verdienen leiders die niet alleen campagne voeren, maar ook daadwerkelijk betrokken zijn bij het oplossen van de problemen die hen aangaan. De partij moet zich ook richten op haar rol als verantwoordelijke politieke speler. De komende maanden zullen daarom cruciaal zijn voor de toekomst van de PL en de impact die zij wil hebben op de samenleving. De kiezers zullen nauwlettend volgen of Pertjajah Luhur in staat is om deze balans te vinden.
