Het komt maar al te vaak voor dat in de media of op sociale media kritiek wordt geleverd op de regering of een bepaalde minister. Deze regering heeft het echter tot haar credo gemaakt om niet te reageren op kritische geluiden vanuit de samenleving. Zo ook het geval van minister Saskia Walden van Economische Zaken, Ondernemerschap en Technologische Innovatie. Deze week werd op sociale media het bericht gelanceerd dat de minister doodleuk leidinggeeft aan negen ondernemingen en stichtingen. Het bewijs hiervoor werd geleverd, maar er is tot nu toe geen enkele reactie gekomen van de president.
Ondanks op sociale media uittreksels uit het Handelsregister en Stichtingenregister van de Kamer van Koophandel werden gepubliceerd en de authenticiteit van de uittreksels niet is betwist door minister Walden, zwijgt onze regering in alle talen en is zij Oost-Indisch doof alsof het om een horrorfilm gaat waarin Walden de hoofdrol vervult.
Hoe is het toch mogelijk dat er geen verklaring wordt gegeven door de regering? Waarom werden er wel maatregelen getroffen tegen de ministers Patrick Pengel en Regillio Dodson ten tijde van de regering-Bouterse toen het toenmalige oppositielid van de VHP, Mahinder Jogi, wereldkundig maakte dat de twee ministers stiekem naamloze vennootschappen en stichtingen op hun naam hadden staan? Jogi riep toen moord en brand en eiste van president Desi Bouterse het ontslag van Pengel en Dodson. Waarom komt er nu geen verklaring vanuit dezelfde fractie in De Nationale Assemblee, die nu in de coalitie zit?
De enige regeringsautoriteit die zich in deze zaak heeft uitgelaten, is de hoofdrolspeler zelf: minister Walden. Op vragen van journalisten gaf ze met een paar moeilijke woorden een paar vage antwoorden. Antwoorden die moesje waarschijnlijk niet zal kunnen plaatsen. Maar ook antwoorden waarmee moesje niet naar Parijs zal kunnen gaan. De minister is verbaasd over alle ophef. Want, zo zegt ze, zijn de ondernemingen slapend. Ze is zelfs bereid om afstand te doen van de ondernemingen, zei ze nogal onbegripvol tegen journalisten die haar maar niet het fijne van de zaak konden vragen. Want voor ze het wisten werden ze om de oren geslagen met het woord ‘mitigeren’.
De minister lijkt niet te willen snappen waar het om gaat. Van een minister wordt verwacht dat die niet stiekem een paar bedrijven erop nahoudt, zeker niet wanneer er sprake kan zijn van belangenverstrengeling. Ze kan als minister haar invloed aanwenden om zo haar bedrijven die zogenaamd in diepe rust zijn te bevoordelen. En gezien het beleidsterrein van haar ministerie lijkt dit niet zo moeilijk. De minister is verbaasd, houdt zich voor de domme of denkt misschien dat het volk dom is. De minister is betrapt op het hebben van ondernemingen. Het maakt dan niet uit als die zijn opgezet vóór haar ministerschap. Maar dat schijnt ze niet te snappen. We zullen het maar weer gaan mitigeren. Wees gerust, alles komt terecht. Zand erover. Neks no fout. Het feestje gaat lekker door.
President Chan Santokhi zei tijdens de verkiezingscampagne dat hij er alles aan zou doen om alles wat de regering-Bouterse volgens hem fout had gedaan, terug te draaien. Helaas blijkt van deze belofte na ruim 1,5 jaar regering-Santokhi niets meer over. De regering regeert, luistert niet naar wat in de media of op sociale media komt en gaat over tot de orde van de dag alsof er niets is gebeurd. Politici gaan ervan uit dat het volk een kortetermijngeheugen heeft. Bij de volgende verkiezing is men misschien veel weer vergeten en dan maar hopen op nog een termijn van vijf jaar.
In een democratie vervullen de media een belangrijke rol als waakhond van de samenleving. De media dienen de regering en andere politici, maar ook het bedrijfsleven kritisch te volgen en zaken die fout zijn kenbaar te maken aan de samenleving. En in een echte democratie zal elke zichzelf respecterende regering rekening houden met de media. De media zijn onderdeel van het systeem van ‘check and balances’ in een democratische rechtsstaat. We hebben als Surinamers zelf kunnen ervaren hoe het is als er geen vrije pers meer is. Maar kennelijk hebben ook de huidige coalitieleiders een kortetermijngeheugen.
