Ambtenaren en hun gelijkgestelden krijgen een extra SRD 700 op hun rekening gestort als koopkrachtversterking. De huidige koerscompensatie is SRD 100 en dat betekent dat ze in totaal SRD 800 krijgen als compensatie. Na overleg met de regering heeft Ravaksur deze tussentijdse oplossing kunnen bereiken. Met deze tegemoetkoming zien we voor de zoveelste keer dat slechts een bepaalde groep een tegemoetkoming krijgt. Hoe zit het dan met de andere werknemers die in de particuliere sector werken?
We zien hier een overheid die weer alleen een bepaalde groep bevoordeelt terwijl particuliere werkgevers met hun handen in het haar zitten om met de weinige inkomsten een bedrijf draaiende te houden en hun personeel nog van een salaris te kunnen voorzien. Als men door de binnenstad rijdt, zal het meteen opvallen dat veel winkelpanden leegstaan. Ondernemers kunnen de hoge huurprijzen niet betalen, omdat ze niet genoeg inkomsten binnenkrijgen.
Het is niet deze overheid alleen. Over de hele linie zien we dat het ‘ambtenaar-zijn’ gewaardeerd wordt in plaats van particuliere initiatieven. Politieke partijloyalisten krijgen een baan als ambtenaar omdat die beloond moeten worden. Als we de begroting van elke regering van de afgelopen periode, inclusief deze, nader bekijken zien we dat de salarissen van ambtenaren het zwaarst drukken op de staatsbegroting.
Inkomsten die binnenkomen worden aangewend om salarissen van ambtenaren te betalen/te garanderen want tja we moeten ervoor waken dat ze laat worden uitbetaald. Het zijn trouwens de ambtenaren die als eerst de straat op zullen gaan als ze hun geld niet op tijd ontvangen. Deze inkomsten kunnen hierdoor niet besteed worden aan de productie zodat het land stappen voorwaarts kan maken.
Het eerdergenoemde ambtenarenprobleem is niet iets dat nu speelt, maar al jaren en wel bij elke regering. De diverse politieke partijen beloven braaf bij de politieke propaganda voor de verkiezingen dat die het ambtenarenapparaat gaan aanpakken en gaan saneren. Echter bij het aantreden van elke nieuwe regering worden nieuwe ambtenaren aangenomen onder de noemer van ‘arbeidsovereenkomst’ want officieel mogen er geen nieuwe ambtenaren worden aangenomen.
Voor een vaste aanstelling worden de voordrachten in de vergadering van de Raad van Ministers goedgekeurd zodat iemand in vaste dienst kan komen. Dit is letterlijk het bypassen van de regels die daar zijn om ervoor te zorgen dat we niet nog meer ambtenaren krijgen. De staatsbegroting kan het niet dragen.
Wat de situatie van kwaad tot erger maakt is dat personen “die onder een vorige regering als ambtenaar hebben gediend” lekker thuis mogen zitten met behoud van salaris. Andere partijloyalisten komen dan in hun plaats om ‘het werk’ voort te zetten. Vanwege dit wanbeleid komt er geen verandering in ons systeem. We hebben te doen met overvolle kantoren waar mensen niet geplaatst kunnen worden. Er is geen werk voor ze, maar zo ‘moesten’ een baan krijgen. Deze ‘ambtenarenmentaliteit’ wordt ook gedirigeerd naar de jongeren toe die niet gestimuleerd worden om een eigen onderneming te starten, maar te gaan voor een overheidsbaan.
Het lijkt wel een persoonlijke vloek als je niet politiek verbonden bent aan een partij die aan de macht is. Iedere keer dat de regering beslist om een compensatie te geven aan de ambtenaren is het een klap in het gezicht van de particuliere sector. Die sector die ervoor zorgt dat het land draait, die sector die ondanks de COVID-19-uitdagingen toch nog op haar been staat en voor inkomsten zorgt voor dit land. Het zal ook deze keer aan dovemans oren voorbijgaan als opgeroepen wordt om het ambtenarenbestand te saneren. Als men met een vergrootglas gaat kijken naar onze ambtenaren zal men zien dat sommige zelfs ondernemer zijn en een ambtenarenstatus hebben als zekerheid.
Om terug te komen op de extra SRD 700 aan compensatie mogen we wel zeggen dat de overheid oneerlijk concurreert met de particuliere sector. We moeten niet vergeten dat het deze sector is die voor de inkomsten van een land zorgt en niet een ambtenarenkorps. Is deze compensatie wel eerlijk naar een moeder toe die meer dan vier monden heeft te voeden met een salaris van nauwelijks SRD 1500 per maand bij een particulier? Waar blijft de compensatie voor de mensen met een beperking die niets voor zichzelf kunnen doen en afhankelijk zijn van een miezerige uitkering die binnen enkele dagen op is omdat alles in het land duur is? Wordt er omgekeken naar de sociale instellingen?
We hebben allemaal de noodkreet van de directeur van Huize Ashiana afgelopen week gehoord. Ze had geen eten voor haar seniorenburgers. De samenleving heeft ingespeeld op deze noodkreet. Echter zien we dat de overheid deze mevrouw op het matje roept en vindt dat ze nooit haar oproep op sociale media had mogen plaatsen.
De samenleving werd met een antwoord dat het ministerie van Sociale Zaken ermee bezig is, afgescheept. Dat was niet aan de orde. Het betreft seniorenburgers die het land gediend hebben en nu op hun oude dag niet in de steek gelaten mogen worden. Ze moeten eten en de nodige zorg krijgen en eenieder mag zijn of haar ondersteuning geven aan Huize Ashiana en alle andere instellingen. Het ministerie van Sociale Zaken krijgt hiervoor zeker wel een rode kaart omdat die ervoor moet zorgen dat het nooit zover had mogen komen.
