Het leek wel het laatste woord van Desi Bouterse, afgelopen week tijdens een persconferentie. Was de oud-president een dag ervoor nog te ziek om naar de laatste zitting in zijn verzetzaak te gaan, springlevend was hij de dag erna om de Krijgsraad die hem voor de tweede keer tot twintig jaar cel had veroordeeld voor het medeplegen van moord op 15 personen op 8 december 1982, te schofferen. Zelf zei Bouterse zich niet druk te maken over het vonnis. Deze provocerende houding van Bouterse is een ex-president onwaardig.
Het is onbegrijpelijk dat Bouterse de Krijgsraad zo schoffeert. Hij heeft twaalf jaar de tijd gehad om zich te verdedigen tijdens de zitting in eerste aanleg. Na zijn veroordeling in 2019, kreeg hij nog de kans om in verzet te gaan tegen het vonnis. Echter was het in verzet gaan slechts een trucje om in hoger beroep te kunnen gaan. Want zonder verzet zou geen hoger beroep mogelijk zijn en zou het vonnis van 2019 onherroepelijk worden.
Elke andere burger was allang in de cel gesmeten en zou vandaaruit de uitspraak van de rechter moeten afwachten. Het was ook Bouterse die riep dat de zaak politiek gemotiveerd was en een Nederlandse blauwdruk had. Hij zou in de verzetzaak aan de drie vrouwelijke rechters eens goed bewijzen dat hij gelijk had. Echter is dit bewijs nimmer geleverd door de oud-legerleider en kwam hij niet verder dan het afdraaien van de welbekende langspeelplaat over de voormalige kolonisator.
De oud-president schijnt een selectief geheugen te hebben door te stellen dat het volk het nu moeilijk heeft en dat mensen nu zelfs rijst bij hem komen vragen. Mensen hadden het ook moeilijk toen hij de president van het land was. Men had toen geen oor voor de kreten van het volk. De ene na de andere lening werd gesloten, zonder dat de productie en export noemenswaardig stegen. Het ene na het andere corruptieschandaal verdween in de doofpot. Zijn minister van Financiën vluchtte het land uit. Althans dat wist Bouterse te bevestigen op vragen van de aanwezige pers. Hij nam het land in 2010 over met een koers van SRD 2,80 voor de dollar en een staatskas van ruim US$ 1 miljard. En dan wenste hij tijdens de viering van Revo het armoedelijdende volk ook nog eens slapeloze nachten toe.
De gewezen president wist ook te vertellen dat er een middel is in Pikin Saron, dat tientallen levens heeft gered verwijzend naar COVID-19. Hij zei dat het een goed middel is en dat hij zelfs zijn hand ervoor in vuur kan steken. Volgens Bouterse ben je binnen vier dagen weer genezen van COVID. Het is dan wel onbegrijpelijk waarom het voormalige staatshoofd zich heeft laten vaccineren tegen COVID-19. Hij hecht zoveel waarde aan dat middel van Pikin Saron, maar kiest ervoor om zich te laten vaccineren. Dit is een duidelijk voorbeeld van een daad die niet bij het woord wordt gevoegd, iets waar vele politici in ons land last van schijnen te hebben.
Het is ook onbegrijpelijk dat Bouterse zoveel informatie schijnt te hebben over de onderwereld, die in het bezit zou zijn van de gestolen wapens. Hij zou als een soort tussenpersoon willen fungeren zodat de wapens weer in de boezem van het leger komen. Onbegrijpelijk dat de justitiële autoriteiten Bouterse na de persconferentie niet hebben opgebracht voor verhoor inzake de nieuwe informatie die hij verstrekte over de wapens. Nieuwe informatie in dit geval voor de burger.
Een ander liedje dat wij ook steeds weer horen is dat men binnen de NDP bezig is te evalueren. De huidige leiding gaat overdragen aan de volgende generatie. Dat is althans de suggestie die wordt gewekt in de samenleving. Dat liedje wordt keer op keer afgedraaid. We zijn nu al bijna 1,5 jaar verder en nog steeds geen evaluatierapport of iets in die geest en men schijnt maar geen aanstalten te maken met een bestuursverkiezing in de partij. Hierin lijkt politicoloog dr. Hans Breeveld gelijk te krijgen wanneer hij stelt dat het schort aan de interne partijdemocratie in de politieke partijen in ons land. Het regulier houden van verkiezingen met twee lijsten schijnt een te grote opgave te zijn voor zittende partijbesturen. Het liefst houdt men voorgekauwde verkiezingen met slechts één lijst.
En terwijl Bouterse binnen zijn eigen partij bezig is met de overdracht zegt hij doodleuk dat als hij zich hoe voelt, hij hard zal nadenken over het presidentschap. Hij staat echter niet te popelen, zegt hij. Maar als het volk het wil zal hij er hard over nadenken.
De regering-Santokhi zal een oplossing moeten vinden voor de kwestie Bouterse. Tot nu toe heeft de regering hiervan niet meer gezegd dan dat er geen afspraken zijn gemaakt met Bouterse over diens gevangenneming. Delen van de gemeenschap geloven hier niet veel van, daar Bouterse reeds verschillende geheime gesprekken heeft gehad met de huidige president en vicepresident. Van deze gesprekken heeft de gemeenschap nooit een inhoudelijk verslag gehad.
Het lijkt erop alsof de regering-Santokhi zijn handen niet durft te branden aan de kwestie Bouterse. Maar een keer zal ook in hoogste instantie de rechter vonnis wijzen in het Decemberstrafproces en dat kan nog binnen deze regeertermijn gebeuren. En als Bouterse ook in hoger beroep wordt veroordeeld tot gevangenisstraf, dan kan de regering in een lastig parket komen te verkeren. Het zwaard van Bouterse zal boven het hoofd van president Chan Santokhi hangen als hij nu al niet begint na te denken over deze kwestie. Hij doet er goed aan om nu al draagvlak te zoeken voor de kwestie Bouterse, anders kan het zwaard van Bouterse hem duur komen te staan.
