Er is in de samenleving een hele ophef ontstaan nadat de regering ‘Operatie Alertheid’ aankondigde, die gisteren operationeel is geworden en tot en met dinsdag duurt. Deze operatie is in het kader van de verzetzaak van oud-president en oud-legerleider Desi Bouterse, waarin de Krijgsraad morgen uitspraak doet. De regering wil er met Operatie Alertheid voor zorgen dat de orde, rust en veiligheid niet worden verstoord gedurende de zitting van morgen.
De meningen in de samenleving over Operatie Alertheid zijn verdeeld omdat er zich de afgelopen zittingen geen calamiteiten hebben voorgedaan. Anderen zijn echter van oordeel dat aanscherping van de veiligheidsmaatregelen noodzakelijk is voor eventuele escalaties bij demonstraties van de aanhangers van Bouterse.
Dit laatste argument wordt weliswaar met een korrel zout genomen omdat er een verschil is tussen een NDP’er en een Boutist. Boutisten zijn niet zozeer aanhangers van de NDP omdat ze zich kunnen terugvinden in de ideologie van de partij. Ze zijn daar omdat ze gewoon van Bouterse houden. Anderen zijn er omdat ze zich kunnen terugvinden in de ideologie van de partij en datgene waar de partij voor staat.
We moeten niet onder stoelen of banken steken dat Bouterse een aantrekkingskracht heeft en zich goed kan presenteren aan zijn aanhang en de samenleving. We hebben zelfs ervaren hoe zijn aanhang aan zijn lippen kan hangen wanneer hij een van zijn welbekenden zangperformances geeft in Ocer. De media hebben vaak encounters gehad met de Boutisten. Het zijn geen prettige ervaringen waarbij journalisten zelfs zijn bedreigd. Er zijn zelfs momenten geweest waarbij de Boutisten op diverse events journalisten duidelijk maken dat ze geen ‘gekke’ dingen moeten schrijven over Bouterse. De media worden vaak geschoffeerd door deze groep Boutisten.
De Boutisten schromen er zelfs niet voor een agressieve houding aan te nemen tegen eenieder die tegen Bouterse is en of hem iets wil aandoen. De welbekende uitspraak “Mo dede gi Bouta”, is hieraan inherent. Tegen deze achtergrond moet er wel alertheid geboden worden, omdat de uitspraak morgen diverse kanten op kan gaan. Dat hangt natuurlijk helemaal af van wat de Krijgsraad beslist. Mocht de Krijgsraad oordelen dat die blijft bij het eerder uitgesproken vonnis en morgen onmiddellijke gevangenneming van Bouterse gelast, dan is het niet uitgesloten dat de gemoederen verhit raken en in opstand komen.
We gaan even terug naar de zitting van 22 januari 2020 toen Bouterse in zijn militair tenue en met een grote aanhang naar de Krijgsraad ging. De gemoederen waren behoorlijk verhit en dreigden zelfs het gebouw in brand te steken als de Krijgsraad Bouterse zou opsluiten. “No wan mang ne stroto Bouta”, werd gezamenlijk geroepen door een agressieve aanhang.
Toen werd door diverse NDP-partijtoppers aangegeven geen geloof te hebben in de rechterlijke macht omdat een Bouterse die toen nog president was, was veroordeeld tot twintig jaar gevangenisstraf. Er was zelfs een ondersteuningsmanifestatie op het Onafhankelijkheidsplein.
Natuurlijk hoeft het deze keer er niet zo aan toe te gaan, maar alertheid moet zeker geboden worden. Toen de zaak liep en Bouterse president was, was er ook sprake van aanscherping van de veiligheidsmaatregelen. Personen die de zitting bijwoonden werden van top tot teen gefouilleerd. Het is daarom niet ongewoon dat in dit soort gevallen de veiligheidsmaatregelen worden opgekrikt.
Oplossing?
Het zou erg verstandig zijn als de regering bij zichzelf te rade gaat en in de samenleving naar draagvlak zoekt voor een oplossing in deze zaak. De partij van Bouterse heeft nog steeds een grote aanhang. De NDP is de tweede grootste partij in het land met op dit moment in elk kiesdistrict een of meer zetels. Er is op dit moment geen enkele andere partij die in elk kiesdistrict van het land een zetel heeft. Wat gebeurt er na een eindoordeel van de rechter in deze case? Gaan we Bouterse dan opsluiten met alle mogelijke gevolgen van dien? Komt er misschien een Waarheids- en Verzoeningscommissie?
Hoe zit het met al die corruptiegevallen en andere misdrijven van (ex) politici of functionarissen die maar niet worden aangepakt? Te denken valt hierbij aan de EBS-fraude en het schandaal bij de Centrale Bank van Suriname. Er is nog steeds sprake van corruptie in het land en de verantwoordelijken lopen nog steeds vrij rond. En dit treft men in haast alle geledingen van de samenleving, maar geen haan die ernaar kraait. Het Openbaar Ministerie zou versterkt moeten worden om al deze gevallen aan te pakken zodat het recht kan zegevieren.
De rechtsstaat is niet alleen het Decemberstrafproces en omgekeerd. De rechtsstaat omvat veel meer. Ook de lange rechtszaken die burgers in de problemen brengen zijn een ondermijning van de rechtsstaat. De burger leeft in rechtsonzekerheid. Een groot deel van de samenleving is dagelijks bezig te overleven en heeft geen boodschap aan het Decemberstrafproces. Ondanks dit is dit strafproces belangrijk voor de beleving van de rechtsstaat Suriname. Maar het is de politiek die ook de voorwaarden moet scheppen zodat burgers een menswaardig bestaan kunnen hebben. Dat houdt niet alleen in het maken van goed beleid, maar ook het aanpakken van alle corruptiegevallen omdat corruptie het land verziekt en uiteindelijk negatief werkt op de ontwikkeling van land en volk. Suriname voorwaarts!
