Wat een schijnvertoning was de persconferentie van onze moederbank, de Centrale Bank van Suriname (CBvS). De pers was voor vrijdag 28 februari uitgenodigd voor het bijwonen van een persconferentie bij de CBvS. De uitnodiging hiervoor kwam slechts enkele uren voor de persmeeting per email en telefonisch. In de e-mail stond duidelijk dat de pers uitgenodigd was voor het bijwonen van een persconferentie. De aanwezige pers was echter zeer verbaasd toen zij aldaar te horen kreeg dat het om een persbriefing ging en niet om een persconferentie. Dat was een grote ergernis voor de aanwezige journalisten.
Zo ga je niet om met de pers. Wat heeft men nu aan een persbriefing. Governor Maurice Roemer nodigde de pers al op zijn eerste werkdag, 24 februari, uit voor een persbriefing. Alhoewel de pers liever een persconferentie had gewild, had ze daar alle begrip voor. Maar voor een tweede keer de pers uitnodigen onder het mom van een persconferentie, terwijl het gewoon om een persbriefing ging, ging de pers te ver.
Een journalist mocht tijdens de ‘persconferentie’ slechts één vraag stellen. Er is al zoveel onduidelijkheid in de gemeenschap over de verdwenen kasreserve van US$ 197 miljoen. Waarvoor is het geld gebruikt? Wie had toestemming gegeven om het te gebruiken? Hoe kon het gebeuren? Moeten niet meerdere koppen rollen dan alleen die van de oud-governor? Hoe gaat de kasreserve weer worden aangevuld? Welke garanties heeft de gemeenschap dat dit niet nog een keer zal gebeuren? Wanneer wordt de Bankwet van 1956 gewijzigd? Hoe zit het met de Fed-dollars. Zoveel vragen nog nu we twee persbriefings verder zijn, maar nog steeds niet veel wijzer zijn geworden.
Het begon al met een eerdere aanvang van de persmeeting. In de e-mail stond een aanvangstijd van 12.30 uur. Maar terwijl we gewend zijn dat in Suriname deze meetings net als onze parlementsvergaderingen later beginnen, begon de persmeeting bij de moederbank gewoon een kwartier eerder. Hoe is dit mogelijk, zou men denken. Op protest van de pers, zei de governor dat hij dacht dat de persmeeting voor 12.15 uur stond gepland. Tja, heeft hij geen agenda? Heeft hij geen ondersteunend personeel dat hem hierover moet informeren?
Dat de governor en zijn staf vrijdag niet eens wisten dat de media waren uitgenodigd voor een persconferentie, is wel erg slordig. Het einde van de persmeeting vertoonde bakba winkri-taferelen. Dat zelfs een van de CBvS-directeuren na de persontmoeting een sneer gaf aan de mevrouw die de e-mails met de uitnodiging had verzonden naar de media. “Heb jullie persconferentie gezegd?!”, zei een nogal geïrriteerde CBvS-directeur in het bijzijn van de aanwezige journalisten. De mevrouw in kwestie die de publiekelijke sneer kreeg, zei doodleuk dat het eerder beginnen van de persmeeting gewoon een miscommunicatie was. Voor de rest kwamen er geen excuses.
Ze zei voorts dat de regels duidelijk waren. Er mocht maar één vraag per journalist gesteld worden. Welke regels mevrouw? Waar stonden die regels. Die hebben de media in elk geval nooit ontvangen? En het was toch een persbriefing? Dat zei een van de directeuren van de CBvS. Althans in de uitnodiging stond persconferentie, maar de directie van de CBvS zei ter plekke dat het een persbriefing was, maar dan nog mocht er één vraag gesteld worden. Wat een bananentoestand. Op een persbriefing worden toch geen vragen gesteld? Maar volgens de ‘regels’ mocht er dus één vraag per journalist worden gesteld. Of was het toch een soort persconferentie.
De autoriteiten in ons land beseffen nog steeds niet hoe belangrijk de media zijn in een democratie. In elk democratische bestel kennen we de drie traditionele machten, de zogenoemde trias politica bestaande uit de uitvoerende, wetgevende en rechterlijke macht. De ambtenaren vormen ook een belangrijke schakel binnen het overheidsapparaat en worden daarom aangeduid als de vierde macht. Maar een niet te verwaarlozen macht binnen een politiek systeem is de media, ook wel de vijfde macht genoemd. Politici hebben de media nodig om hun boodschap over te brengen naar de samenleving. Het zijn de traditionele media, niet de sociale media, die nog altijd als betrouwbare bron van informatie worden gezien door de gemeenschap. De media hebben in elk democratisch bestel een waakhondfunctie en vervullen als het ware een belangrijke controlerende functie. Hopelijk trekt de CBvS lering hieruit en zal ze op de volgende persmeeting via media, de onduidelijkheid over onder andere de verdwenen kasreserve van US$ 197 miljoen kunnen wegnemen.
