Suriname kent officieel geen voorverkiezingen zoals in de Verenigde Staten, maar waarschijnlijk krijgen we morgen de eerste. Maandag 17 februari 2020, is namelijk de dag dat burgers (lees: kiesgerechtigden) zijn opgeroepen een oordeel te vellen over het beleid van president Desi Bouterse (lees: de regering-Bouterse). De burger kan morgen door haar aanwezigheid tonen het beleid van de regering-Bouterse af te keuren. En als we alle verklaringen en oproepen van politieke partijen, vakbonden, het bedrijfsleven en andere organisaties mogen geloven, kan het morgen bomvol worden op het Onafhankelijkheidsplein.
De vraag van sommigen waarom morgen een protestmanifestatie moet worden gehouden, terwijl de verkiezingen in minder dan 100 dagen plaatsvinden, is niet relevant. Het is het democratisch recht van eenieder om te protesteren tegen een regering. De demonstranten die morgen hun afkeuring van het regeringsbeleid willen kenbaar maken, hebben daar dus alle recht toe. Dat geldt ook voor aanhangers van de NDP, die op 24 februari hun steun zullen betuigen aan hun partij.
President Bouterse kondigde eerder op een persconferentie aan op 24 februari op het Revo-plein veel meer mensen op de been te zullen brengen. Misschien kunnen we dit dan ook zien als een voorverkiezing. De echte verkiezingen zullen echter op 25 mei 2020 worden gehouden en niet onbelangrijk, de presidentsverkiezing in de maand juli.
Het is niet te hopen dat de demonstratie van morgen op een flop uitloopt. Want dat kan dan al een teken aan de wand zijn voor 25 mei. Het is wel triest dat de oppositie niet zelfstandig haar kracht heeft kunnen tonen tegen de regering-Bouterse. Een burger, de activist Stephano ‘Pakittow’ Biervliet, moest in deze strijd het voortouw nemen. De politieke partijen hebben zich slechts kunnen aansluiten, maar hebben zelf niet het initiatief genomen. En dat is eigenlijk het grote probleem waar de oppositie meezit. Men praat te veel in termen van hoeveel zetels gehaald zullen worden in de verschillende kiesdistricten, in plaats van te praten over waar men naartoe wil met het land. Het is gemakkelijk om te schreeuwen van als ik aan de macht kom ga ik de corruptiegevallen onderzoeken en iedereen opsluiten die heeft gestolen of ik draai alles van de NDP-regering terug. Was dat ook gebeurd in het jaar 2000? Heeft men toen ook de corruptiegevallen van de regering-Wijdenbosch onderzocht en massaal mensen opgesloten en zaken teruggedraaid?
Het electoraat moet nu eens kritisch kijken naar alle partijen die zich aandienen om een zetel te bemachtigen in het parlement of zelfs in de regering willen komen. Wat hebben de partijen gedaan die reeds regeerverantwoordelijkheid hebben gedragen? Wat heeft de huidige regering nu en in het verleden gedaan om het leven van de burger en het land naar grotere hoogtes te brengen? Dat zijn vragen die de burger moet beantwoorden in plaats van emotioneel achter een partij of leider aan te lopen. Er zijn trouwens ook nieuwe partijen die zich hebben aangemeld op het politieke toneel. Ook daar zou men eens naar kunnen kijken. Dit laatste moeten vooral diegenen doen die roepen dat ze niet gaan stemmen omdat ze in zowel de huidige regering als voorgaande regeringen geen geloof hebben. Misschien is dan een van de nieuwe partijen een optie.
Wat men ook moge denken, na 25 mei zal waarschijnlijk geen enkele partij zonder de NDP een regering kunnen vormen. Men zou er beter aandoen om eens na te denken of men met de NDP wil samenwerken, die nu zo wordt verguisd door vrijwel alle oppositionele partijen. Gaan de ABOP of de PL inderdaad niet samenwerken met de NDP? Want dat is door deze politieke partijen al vaker verkondigd. En hoe zit het met de VHP en de NPS? Wil men nog eens vijf jaar in de oppositie gaan zitten? Dus in totaal vijftien jaar? Partijen moeten eerlijk zijn naar de kiezer en geen zaken roepen die men uiteindelijk niet waar kan maken. Het bekende adagium “we gaan samenwerken in landsbelang” zal in deze zeker een dooddoener zijn.
