De kogel is door de kerk. Het veel bekritiseerde initiatiefvoorstel van assembleelid Amzad Abdoel om de Wet op de staatsschuld te wijzigen, is goedgekeurd door 26 leden van De Nationale Assemblee (DNA). Er was zoveel kritiek op dit wijzigingsvoorstel, er werd opgeroepen tot massaal protest bij het Huis van het Volk. Alle oproepen ten spijt, er kwamen slechts een paar honderd mensen opdagen om te protesteren tegen de wijziging van deze wet. De oppositie in en buiten het parlement tegen het regeringsbeleid lijkt hiermee wel een tandeloze tijger. Is dit een teken aan de wand voor 25 mei 2020?
De eerste protesten tegen de regering-Bouterse begonnen vrij snel na aanvang van haar zittingstermijn op 12 augustus 2015. Dit was overigens het gevolg van tegenstrijdige informatie die door regeringspartij NDP zelf werd gegeven tijdens de verkiezingscampagnes. Vóór 25 mei 2015 ging economisch alles goed. Er stond ons als natie een gouden toekomst te wachten. Deze gouden toekomst werd al gauw een sombere toekomst. We hadden ineens te maken met een wereldcrisis. Dat werd door de president himself medegedeeld. De werkelijkheid was echter anders. Er was geen wereldcrisis, maar eerder een nationale crisis. ‘s Landsfinanciën waren een puinhoop en de gevolgen van het financiële beleid van de periode vóór 25 mei 2015 werden pijnlijk zichtbaar. Er moesten drastische maatregelen worden doorgevoerd die het tij moesten keren en de economie weer gezond moesten maken.
De burger moest fors inleveren. Er volgde een tariefsverhoging op elektra, verhoging van de brandstofprijs met als sneeuwbaleffect een drastische stijging van vrijwel alle producten wat de burger keihard trof in zijn portemonnee. Er volgde een grote schoonmaak bij de EBS-top, omdat er financieel veel niet in orde was. EBS-toppers werden op non-actief gesteld en er werd door de procureur-generaal een onderzoek gestart. Hiervan is echter niets meer vernomen. Ook kwam de president met de ene na de andere wijziging in zijn regeerteam. Ministers werden van post gewisseld of zelfs eervol ontslagen. De president gaf vrijwel iedere keer als reden dat hij niet tevreden was met de performance van een minister. Het heeft helaas allemaal niet mogen baten.
Men zou denken dat dit een open deur is voor de oppositie in en buiten het parlement. Het moet mogelijk zijn om de regering op deze punten te pakken en sterke oppositie te voeren tegen de zittende regering. Niets is minder waar! De oppositie, zowel politiek als maatschappelijk, is zwak. Men kan geen noemenswaardige aantallen mensen op de been brengen met als dieptepunt de indiening van de petitie waarmee ernstig protest werd aangetekend door oppositionele partijen in DNA en buitenparlementaire politieke partijen, vakorganisaties en maatschappelijke groeperingen. Daar had men de massa, die men zegt te hebben, op de been moeten brengen. Dat was het moment. Een massa van tienduizenden mensen die tijdens de vergadering in DNA luidkeels zou schreeuwen, zo luid dat coalitieparlementariërs er buikpijn van zouden krijgen. Zo luid dat ze er misschien wel twee keer over na zouden denken om voor te stemmen. Zo luid dat ze uiteindelijk af zouden zien van het wijzigen van de Wet op de staatsschuld. Zo luid zoals dat in andere landen waar gedemonstreerd wordt, het geval is geweest en waar het politieke establishment daar rekening mee moest houden. That was your moment to shine. Maar helaas! Daarom dat president Bouterse zaterdag tijdens een districtsvergadering van zijn partij in Commewijne laconiek opmerkte, dat men tot 25 mei 2020 moet wachten om over te nemen. Het is zo gemakkelijk, wacht rustig, no haastie haastie, zei de president.
Er is geen eenheid onder de oppositionele partijen. Zij hebben geen duidelijke visie die onderbouwd wordt met realistische cijfers. Het lijkt erop alsof elke partij maar iets probeert. Het verbod op pre-electorale combinaties heeft mogelijk ook voor een verstoring gezorgd bij enkele partijen. De politieke geschiedenis leert dat er vrijwel altijd combinaties zijn gevormd op weg naar de verkiezingen. Nu moet een politieke partij zelfstandig bewijzen dat ze bestaansrecht heeft. En dat wordt moeilijk. Een ding is nu al zeker. Het worden niet alleen spannende verkiezingen, maar ook interessante. Dan zullen we zien hoe ontevreden het electoraat wel of niet is en hoeveel stemmen c.q. zetels partijen zullen behalen die nu een grote mond hebben, maar nog niets hebben bewezen. En wat gebeurt er na 12 augustus 2020 als de nieuwe ambtstermijn van de president begint? Komt er weer geen devaluatie, meneer Abdoel? Of gaat de koers begin 2021 toch weer fors omhoog?
