Suriname staat aan de rand van een nieuwe verkiezingsronde, en opnieuw probeert de Nationale Democratische Partij (NDP) met oud personeel nieuw vertrouwen te winnen. Dit keer zetten ze Ashwin Adhin in de vitrine, glanzend gepoetst als ‘visionaire leider’. Maar laten we ons niet in slaap sussen door titels en diploma’s – achter het gladgestreken imago van ‘technocraat en filosoof’ schuilt een man die medeverantwoordelijk is voor een economische catastrofe waar het land nog decennia van zal moeten bijkomen.
Vicepresident van de ondergang
Als rechterhand van Desi Bouterse stond Ashwin Adhin op het schip terwijl het zonk. Niet alleen keek hij toe hoe minister Gillmore Hoefdraad (nu internationaal gezocht wegens corruptie) het monetaire beleid ontspoorde – hij was actief onderdeel van de regering die de schatkist leegroofde en het land opzadelde met een schuld van meer dan US$ 4 miljard. Een schuld die vooral de armen raakt, de werklozen, de jongeren in achtergestelde buurten – oftewel: de toekomst van Suriname.
En laten we niet vergeten: als vicepresident had Adhin niet alleen een front-row seat, maar ook medeverantwoordelijkheid. Zijn stilzwijgen, zijn goedkeuring en zijn medewerking aan dit beleid maken hem niet alleen medeplichtig – ze maken hem ongeschikt als leider van morgen.
Een filosoof onder invloed van schaduwfiguren
Suriname staat weer aan de vooravond van verkiezingen, en de NDP heeft haar favoriete joker opnieuw uit de lade gehaald: Michael Ashwin Adhin, de man die filosofische wijsheden citeert terwijl het huis in brand staat. Hij wordt verkocht als de ideale leider voor de toekomst – technocraat, academicus, bruggenbouwer. Klinkt mooi. Maar wie het politieke rookgordijn wegwuift, ziet de man die mede de financiële afgrond van Suriname heeft helpen graven. In alle stilte. In alle loyaliteit. En vooral: zonder een greintje zelfreflectie.
De Vedanta-vicepresident: hoe je met spirituele spreuken een land failliet helpt
Ashwin, ik heb vaker met je gesproken. We hebben op intellectueel niveau wat mij betreft een prima relatie, en persoonlijk zeker. Politiek verschillen we hemelsbreed van elkaar. Maar zoals ik je in de eerste vijf minuten van ons eerste gesprek zei, terwijl ik van Annecy naar Parijs reed in de auto, met mijn twee zonen als getuigen: “Ashwin, je zit met zo’n naam – ‘Ashwin’ – bij de verkeerde partij.” Er is geen Dharm, en zeker geen enkel stuk uit de Bhagavad Gita, het summum uit de Samkhya- of de Vedanta-filosofie, dat overeind blijft zolang je de NDP in militair uniform vertegenwoordigt.
Als vicepresident onder Desi Bouterse keek Ashwin Adhin toe hoe minister van Financiën Gillmore Hoefdraad (nu internationaal gezocht wegens corruptie) het land in een schuldenmoeras duwde. Een staatsschuld van meer dan US$ 4 miljard werd achteloos op de nek gelegd van het volk – en erger nog: op die van de ongeboren generatie. Geen protest van Adhin, geen ontslag, geen afstand. Integendeel, hij bleef netjes zitten en tekende bij het kruisje.
Adhin mag dan pronken met Vedanta-filosofie en culturele kennis, maar zijn politieke loopbaan werd en wordt gestuurd door de duistere machten binnen de NDP: oude militairen, corrupte politieke erfgenamen van de jaren tachtig, en een partijstructuur die draait op cliëntelisme, angstzaaierij en electorale manipulatie. Getuige zijn militair tenue, dat hem absoluut niet staat – ook niet symbolisch. Hij is geen leider – hij is een marionet. Een marionet met mooie en dure woorden, maar zonder moreel kompas.
Dit is de man die nu durft te spreken van “crisisbestendig leiderschap”
Je zou het bijna geloven, als je niet wist dat hij aan het roer stond van de Titanic toen die allang de ijsberg raakte.
Technocratie onder bevel van de oude garde
De enige brug die Adhin écht bouwde, was die tussen hemzelf en de oude militaire garde binnen de NDP. Zijn politieke carrière is er één van volgzaamheid aan duistere machten die hun handen al decennia vuilmaken aan corruptie, cliëntelisme en desinformatie. Ashwin Adhin is geen hervormer. Hij is het keurig opgepoetste visitekaartje van een partij die zich allang moreel failliet heeft verklaard.
Het is wrang om te zien hoe een man die zo geleerd wil overkomen, blind bleef voor het intellectuele failliet van zijn eigen regering.
De man van 600 projecten… en nul verantwoording
Er wordt veel gesproken over de “meer dan 600 projecten” die Adhin zou hebben begeleid. Wat niemand vertelt: hoeveel daarvan hadden tastbare impact? Hoeveel daarvan waren transparant? Hoeveel miljoenen zijn verdwenen zonder ooit een rapport te zien? Resultaten? Zichtbaar vooral in lege staatskas, uitgestelde salarissen en het wantrouwen van internationale kredietverstrekkers. Als dit het resultaat is van zijn “technocratisch vernuft”, dan zeggen wij: bedankt, maar nee bedankt.
De mythe van de stabiele crisismanager
Tijdens de coronapandemie was Adhin inderdaad vicepresident – maar van daadkracht viel weinig te merken. Het enige wat onder zijn leiderschap stabiel bleef, was de politieke paniek, het wantrouwen in het systeem, en de steeds dieper wegzakkende economie. Dat Suriname relatief weinig coronadoden kende vóór de machtswisseling, lag eerder aan geografisch geluk dan aan beleid. Zelfs de Wereldgezondheidsorganisatie noemde Surinames aanpak traag en chaotisch.
Conclusie: een president voor niemand, behalve de partijtop
Ashwin Adhin wordt gepresenteerd als de hoop van de NDP. Maar voor Suriname is hij allesbehalve hoopvol. Hij vertegenwoordigt de verlenging van een nachtmerrie waar het land net uit probeert wakker te worden. Zijn kandidatuur is geen frisse wind, maar bedorven lucht verpakt in een gouden doosje.
Suriname heeft geen behoefte aan een herhaling van het Bouterse-tijdperk in een ander jasje. Geen behoefte aan een “verlichte leider” die tegelijk handlangers van corruptie, wanbeleid en autoritaire loyaliteiten herbergt.
Suriname verdient deze Ashwin niet. Suriname verdient eerlijkheid, rechtvaardigheid en leiderschap dat werkt voor het volk – niet tegen het volk.
Misbruikers van de Indiase filosofie heb ik vaker gevloerd. Een moreel kompas dat wijst naar de NDP is een kapot kompas. Welke pagina van de Bhagavad Gita, de Bijbel, de Koran of de Thora je ook openslaat – op geen enkele pagina zul je lezen dat het oké is om geld te stelen van het volk, om vervolgens helikopters te kopen, geld weg te stoppen in Hainan of Hong Kong (Chan en je kruipende magistratuur, wanneer komen jullie in actie?), wegen te bouwen door overfacturatie en het geld in Azië te laten storten (Bouterse Highway), zelf met al dat gestolen geld aan de Surinamerivier of op andere mooie plekken van Suriname te wonen, terwijl je als Ghetto Papa (NDP) van Suriname het volk opzadelt – de ongeboren Surinamer opzadelt – met US$ 4 miljard schuld.
Nergens!!!!
P.S. Chan, al het bovenstaande geldt ook voor jou en je vriendjes – eigenlijk voor alle Viagra-partijen die het land al 50 jaar van failliet naar failliet hebben gebracht! Jullie zijn allemaal ‘kotswaardig’, kleptomanen – jullie moeten allemaal opgesloten worden in Santo Boma!
Dr. Ashwin Ramcharan RO
