Ik geef toe: Suriname en de Surinaamse politiek, de campagne van de NDP is niet hetzelfde zonder de Michael Jackson van politiek Suriname, Bouta! De na-apers, de nep-Michael Jacksons doen hun best, maar het valse gezang doet pijn aan de oren. Je moet het ze nageven: de NDP heeft lef. Ze noemen zichzelf zonder blikken of blozen dé partij van de straat, de partij van de gewone man. De partij van de ghetto.
Dat klinkt leuk, tot je beseft dat hun definitie van “de straat” waarschijnlijk begint bij de oprit van hun miljoenenvilla in de chique wijken van Paramaribo. Langs de rivier, als u begrijpt wat ik bedoel.
Wonen in villawijken, praten over de ghetto
De Nationale Democratische Partij (NDP) van Suriname — plagerig de ‘Ghetto Partij’ genoemd — profileert zich als de stem van de arme man. Helaas voor de ghetto’s, want de geschiedenis van de ghetto wijst uit dat de NDP niets, maar dan ook niets voor de ghetto heeft gedaan, behalve pakketten en porties uitdelen. Want terwijl ze de mond vol hebben over de ‘ghetto-bewoners’, wonen ze zelf in luxe villa’s in de betere buurten van Paramaribo, en hebben ze in de afgelopen periode hun zakken goed gevuld — allemaal, onder andere, ten koste van de ghetto.
Tien jaar regeren: tien jaar niks doen, ‘Tralalaa’-monetair beleid
Tien jaar lang had de NDP vrij spel onder leiding van Desi Bouterse. Tien jaar de tijd om de ghetto’s uit de ellende te halen. Het resultaat? Een staatsschuld van meer dan US$ 4 miljard, maar geen stromend water of fatsoenlijke wegen in de achtergestelde wijken. Geen scholen, geen banen, geen kansen. Maar hé, de leden van de partij hebben zichzelf wél lekker verrijkt — prioriteiten, nietwaar?
“We houden van de ghetto!”… Maar alleen voor de verkiezingen
De ghetto’s? Die bestaan voor de NDP alleen als stemmenreservoir. Elke vijf jaar duiken ze ineens massaal op in de wijken die ze jarenlang compleet hebben genegeerd — de geschiedenis van de NDP wijst dit uit. Dan komen de gratis T-shirts, de vlaggen, de porties, de pakketten, de loze beloften en de zogenaamd warme knuffels. Alles om stemmen te scoren bij de mensen die ze zelf arm hebben gemaakt en gehouden. Wat een liefde. Wat een toneelstuk.
Wat heeft de ghetto gehad aan de NDP?
Een schuld van US$ 4 miljard — maar geen cent daarvan is ooit verdwaald of gedruppeld richting de ghetto’s. Geen wonder dat men de NDP spottend allerlei bijnamen geeft. “Nep Democratische Partij” klinkt eigenlijk nog te lief. Want wie jarenlang beleid voert dat leidt tot armoede, uitsluiting en uitzichtloosheid, hoort zich te schamen om überhaupt het woord ‘ghetto’ in de mond te nemen.
Zo maak je een ghetto: handleiding NDP-style
– Zorg dat je niks investeert in onderwijs en werkgelegenheid.
– Laat achtergestelde wijken langzaam verloederen.
– Vul je eigen zakken en maak de staatsschuld zo groot mogelijk.
– Verschijn vlak voor de verkiezingen met loze beloften en nep-empathie.
– Herhaal elke vijf jaar.
Hypocrisie op niveau: ghetto praatjes met Wagyu-steak in je mond
De NDP is niet de partij van de ghetto. Ze is de partij van zelfverrijking, machtswellust en politieke misleiding. Hun zogenaamde betrokkenheid bij de ghetto’s is niet meer dan een goedkope verkiezingstruc. Een truc waar Suriname hopelijk in 2025 niet opnieuw in trapt.
Conclusie: de ghetto van Suriname verdient geen NDP-show meer
Het is tijd dat de ghetto’s van Suriname zich niet langer laten gebruiken als stemvee. Tijd om politici te kiezen die werkelijk investeren in mensen. Tijd om voorgoed afscheid te nemen van de hypocriete vertoning die de NDP heet. Want de ghetto is geen decor voor politieke theaterstukken. Het is de harde realiteit van duizenden mensen — en die verdienen geen poppenkast, maar échte oplossingen. Wie die oplossingen biedt en vooral tot uitvoering gaat brengen is op basis van de afgelopen 50 jaar moeilijk in te schatten.
Maar één ding is zeker: de ‘Ghetto Partij’ NDP is niet de partij die je moet hebben. De NDP-leiding is in staat om schaamteloos de ghetto alles te beloven en thuis in hun villa’s aan de rivier te zitten met Wagyu-steak op hun bord, kinderen en kleinkinderen getooid in Prada- en Gucci-spullen, rijdend in dure auto’s, terwijl de ghetto mag kluiven aan een oud botje dat de hond niet lustte.
Allemaal NDP-ghetto-politiek, ook wel ‘Tralalaa-politiek’ genoemd. Kijk goed naar de ghetto — dat is wat u te wachten staat na 25 mei 2025 als u de NDP met haar ghetto-verhaaltjes gelooft. Het is duidelijk: als het aan de NDP ligt, maken ze van heel Suriname een grote ghetto. Want dat is wat hun hartje begeert: de partij van de ghetto zijn. Dan is het altijd makkelijk het volk te verlakken en stemmen te behalen als het verkiezingstijd is.
Dr. Ashwin Ramcharan RO
