President Milei van Argentinië, die campagne voerde met een kettingzaag, heeft de overheid gehalveerd. Hij bracht het aantal ministeries terug van 18 naar 8 en is dagelijks bezig met het schrappen van onnodig belastende regelgeving. Let op: Argentinië is net als Suriname, maar verkeert in een ernstigere situatie en is al vier keer failliet gegaan. De devaluatie, inflatie en dus koopkrachtvernietiging van vorige Argentijnse regeringen zijn evident wanneer we de economische geschiedenis van Argentinië bestuderen.
Maar het tij is gekeerd. Milei, een politieke buitenstaander, lijkt Argentinië met zijn ‘kettingzaag’ op het juiste pad te krijgen. De Argentijnse beurs is sterk gestegen, met ongeveer 140 procent (een goede graadmeter van de verwachtingen voor de Argentijnse economie). De inflatie is vele malen lager dan voorheen: rond 25 procent vorig jaar, en nu rond 2,7 procent in oktober van afgelopen jaar.
In Suriname is men nog steeds aan het discussiëren over de privatisering van staatsbedrijven. Al 50 jaar wordt er gepraat. President Milei heeft in een paar maanden gedaan wat andere Argentijnse regeringen niet begrepen en dus niet durfden te doen. Dit zien we ook bij de Surinaamse oude politiek en politici: dezelfde slechte eigenschappen, dezelfde rommel, zonder enige bijscholing of vernieuwing in denken en handelen. Ze proberen de bevolking te verleiden met dezelfde oude verhalen en handelingen, waardoor Surinamers afhankelijk blijven van incompetente bestuurders en na 25 mei 2025 opnieuw in de greep van het IMF zullen zitten.
De Surinaamse overheid, een waterhoofd, is het grootste blok aan het been van de Surinamers. Deze grote overheid verziekt het land en creëert een mentaliteit van laksheid die de samenleving verder aantast. De discussie hierover is net zo oud als de geschiedenis van de inheemse bevolking van Suriname, en niemand durft er iets aan te doen.
Het is tijd dat Suriname en haar bestuurders ontwaken uit hun droom. De grote, incompetente overheid met haar staatsbedrijven en de “zeven-even”-mentaliteit van ambtenaren zal niet leiden tot verandering of een gezonde staatsbegroting. Zonder structurele hervormingen zal het geld uit olie- en gasopbrengsten worden verspild aan inefficiënt en slecht bestuur.
Conclusie
Het succes van president Milei in Argentinië is gebaseerd op de inzichten van meneer Laffer. Argentinië zou een voorbeeld moeten zijn voor Surinamers die naar de stembus gaan. Het wiel hoeft niet opnieuw te worden uitgevonden. Leer van andere landen. Neem Argentinië als voorbeeld. Kies niet voor dezelfde oude rommel of dezelfde politici. Zoek een nieuw gezicht, iemand die buiten de gevestigde orde staat. Milei was een onbekende man en kwam niet uit de traditionele Argentijnse politiek.
Meneer Laffer heeft tijdens een briljante bijeenkomst van de NPS veel intelligente zaken uitgelegd. Zaken waarin Suriname achterloopt, maar die hard nodig zijn voor een gezonde economie. De vraag is: heeft iemand meneer Laffer begrepen? En wie durft nu de overheid van Suriname met een “kettingzaag” te hervormen tot een wendbare, effectieve en productieve organisatie?
Zoals meneer Laffer duidelijk zei: beloon degenen die prestaties leveren en hun werk goed doen; laat de rest gaan. Stem op 25 mei 2025 op politici die een nieuw gezicht hebben, die een nieuw verhaal en plan brengen. Laat de oude garde achter. Zij vertellen al 50 jaar hetzelfde verhaal en voeren geen wezenlijke veranderingen door.
Zelfs de NPS, die meneer Laffer naar Suriname haalde, lijkt weinig van zijn boodschap te hebben begrepen. De meeste NPS’ers denken dat ze het beter weten. Ook VES is in diepe slaap en had destijds ingestemd met de komst van het IMF naar Suriname.
Iedereen moet beseffen dat alleen met een kleinere overheid – de helft van het aantal ministeries en mogelijk de helft van het ambtenarenapparaat – Suriname en haar economie sterk kunnen groeien. Alleen dan zal iedereen ervan profiteren.
Wie durft?
Dr. Ashwin Ramcharan RO
