In dit artikel leg ik uit waarom generaal Kioe A Sen van het Nationaal Leger per direct ontslagen zou moeten worden en waarom Suriname geen leger nodig heeft. Wat heeft het Nationaal Leger ons tot nu toe gebracht?
Ik som het voor u op:
1. Met stip op de eerste plaats: een ordinaire staatsgreep, een ontwrichtende, allesvernietigende, perverse actie.
2. Een mislukte revolutie.
3. Een massamoordenaar, Desi Bouterse, die het tot gevluchte ex-president en veroordeelde heeft geschopt.
4. Drugsdealers die oorspronkelijk waren opgeleid als militair.
5. Een allesverwoestende, roekeloze en mensenlevens vernietigende drugsoorlog, waar onterecht de mantel van een burgeroorlog overheen is verzonnen.
6. Het NDP-kartel, dat zich voordoet als volkspartij.
7. Als gevolg van militaire extroverten en excessen: 49 jaar monetair en sociaal-maatschappelijk wanbeleid.
8. Een generaal Kioe A Sen die, door de ‘lazy-drain’ bij het leger van Suriname, generaal zonder troepen is en straks opgescheept zit met een dysfunctionele, tandeloze luilakkenclub.
Ik kan doorgaan, maar ik denk dat mijn punt wel duidelijk is. Suriname heeft niets gehad aan het Surinaams leger als overheidsbedrijf. Ja, het is een overheidsbedrijf dat, net als vele Surinaamse overheidsbedrijven, als een soort Surinaamse sociale dienst werkgelegenheid creëert.
Tigri lijkt een cadeautje te worden van Chan aan zijn ‘broer’ Irfaan
En nu Irfaan Ali, de ‘broer’ van Chan, zich als slechte broer ontpopt heeft en het voornemen heeft geuit strategische bouwwerkzaamheden te starten aan de Boven-Corantijn, “Camp Jaguar”, Tigri, zien we dat zowel de minister van BIBIS als de minister van Defensie incompetent toekijken wat er via diplomatieke weg bereikt kan worden. Men vergeet dat Guyana nu financieel zo sterk is dat iedere confrontatie met Guyana tot groot verlies gaat leiden voor Suriname. De broer van Chan, Irfaan, is vele malen sterker en slimmer dan de sheriff van Suriname.
Irfaan weet dat hij verliest van Venezuela nu Venezuela ongeveer de helft van Guyana heeft geclaimd, dus speelt Irfaan landjepik met zijn suffe “broer” Chan en de door Chan als minister gekozen slapjanus Ramdin. Nu Irfaan zich als goede huisvader ontfermt over de Boven-Corantijn en daar zaken gaat bouwen, scholen en dus een gemeenschap vormt, staat hij in het internationaal recht met 10-0 voor op de sufferds in Suriname. De geweldige juristen van Suriname mogen dit uitzoeken en bevestigen wat ik net heb gesteld over de jurisprudentie omtrent gemeenschappen en rechten van landen bij grensconflicten.
Kioe A Sen: de generaal die staatsgeheimen uitflapt
Irfaan leest ook wat de legergeneraal van Suriname uitflapt over de brain-drain binnen het Surinaams leger. In een ander land zou legergeneraal Kioe A Sen, nog nat achter zijn oren, per direct ontslagen worden wegens het prijsgeven van strategische staatsgeheimen aan de vijand. Hoe dom kun je zijn dat je als generaal van het leger publiekelijk rondbazuint dat je eigen troepen, onder jouw leiding, weglopen en dat niemand meer het leger in wil?
Als je ook maar het bladgoud op je sterren waard was, zou je juist slim, gezien de risico’s om Tigri te verliezen, de discussie moeten starten dat het tijd is dat Suriname de dienstplicht weer moet invoeren. Deze blufpokerzet zou een ander signaal sturen naar broer Irfaan, waarmee BIBIS, Mathoera en Chan weer met hun safoe-powa (soft-power) diplomatie zouden kunnen gaan bedrijven. Daar is het nu te laat voor. De geest is uit de fles en Tigri is al heel lang van Guyana.
Irfaan is geen politieagent die graag econoom speelt; Irfaan kent de internationale wetten als het gaat om grensconflicten en hij speelt het slimmer dan Suriname. Een voorbeeld kan Suriname nemen aan hoe het grensconflict in de casus Belize-Guatemala zich heeft ontwikkeld. Zie bijvoorbeeld:
Belizean–Guatemalan territorial dispute
Belize Referendum Dispute
(De rekening voor dit advies stuur ik binnenkort per e-mail naar de president. Raghoebarsing, maak alvast budget vrij bij de IDB hiervoor, want net als bij de kostprijsberekening voor rijst van LVV is dit ook een consultancyopdracht. Ik wil ook lekkers, Chan!)
Heeft Suriname een leger nodig?
Nu we weten hoe slecht het gesteld is met het verraad binnen het leger, de incompetentie van generaal Kioe A Sen en alle aanhangers die toekijken (Ramdin, Mathoera en Chan), terwijl Tigri stapje voor stapje ingelijfd wordt door Guyana, sta ik stil bij de vraag: heeft Suriname een leger nodig? En het antwoord is nee, niet in deze huidige vorm. Privatisering van het leger, zoals bij alle andere mislukte staatsbedrijven, zou een betere optie zijn.
Er zijn een aantal landen in de wereld zonder eigen leger
Opmerkelijk genoeg zijn er landen die geen eigen militaire strijdkrachten hebben, maar toch genieten van een sterke mate van veiligheid en stabiliteit. De redenen hiervoor en de manieren waarop deze landen hun veiligheid garanderen, variëren. Elk van deze landen heeft unieke historische, politieke en geografische kenmerken waardoor ze zonder een traditioneel leger kunnen opereren.
Voorbeelden van landen zonder eigen leger:
– Costa Rica: misschien wel het bekendste voorbeeld. Costa Rica ontbond zijn leger in 1949 na een korte maar bloedige burgeroorlog. Het land besloot te investeren in onderwijs en gezondheidszorg in plaats van militaire uitgaven. Costa Rica vertrouwt op internationale samenwerking, diplomatieke betrekkingen en regionale bondgenootschappen om zijn veiligheid te waarborgen. Daarnaast heeft het sterke banden met de Verenigde Staten en een goed functionerend politieapparaat dat de interne orde handhaaft.
– IJsland: dit eilandland in het noorden van de Atlantische Oceaan heeft nooit een traditioneel leger gehad. IJsland vertrouwt op zijn lidmaatschap van de NAVO voor defensie, waarbij landen zoals de Verenigde Staten verantwoordelijk zijn voor de militaire bescherming. IJsland onderhoudt wel een kustwacht die civiele bescherming biedt, vooral op maritiem gebied.
– Vaticaanstad: als spiritueel centrum van de Katholieke Kerk en een enclave binnen Rome heeft Vaticaanstad geen leger nodig dankzij de beveiliging door de Zwitserse Garde en de bescherming van Italië. De strategische en politieke positie van Vaticaanstad in de wereld maakt militaire bescherming overbodig.
– Monaco: dit kleine vorstendom aan de Middellandse Zee heeft geen leger. Frankrijk is verantwoordelijk voor de verdediging van Monaco volgens een verdrag. Monaco heeft wel een kleine nationale politie en een civiele verdedigingseenheid die zich richt op binnenlandse veiligheid.
– Liechtenstein: dit piepkleine land tussen Zwitserland en Oostenrijk heeft sinds 1868 geen leger meer. Liechtenstein vertrouwt op zijn neutraliteit en op Zwitserland voor bescherming. Het heeft een ondertekende overeenkomst met Zwitserland voor wederzijdse hulp.
Internationale verdragen en diplomatie: focus op politie en civiele instellingen
De meeste van deze landen hebben sterke diplomatieke banden en steun van grotere militaire machten, geregeld via internationale verdragen. Deze verdragen bieden een duidelijk kader voor defensie en bescherming. Sommige landen, zoals IJsland, maken deel uit van internationale, regionale en strategische allianties zoals de NAVO, die bescherming bieden door multinationale militaire samenwerking.
Zonder een eigen leger leggen deze landen vaak de nadruk op sterke, goed getrainde politie- en veiligheidsdiensten om interne veiligheid te handhaven en burgerlijke handhaving te verzorgen. In landen zoals Costa Rica zorgt een stabiele maatschappelijke structuur voor sociale stabiliteit en een goede levenskwaliteit, waardoor interne conflicten minder waarschijnlijk zijn.
Veel landen zonder een leger handhaven een beleid van neutraliteit in internationale betrekkingen, waardoor ze minder snel in conflicten en vijandigheden worden meegesleurd.
Conclusie
Hoewel het ontbreken van een militair apparaat ondenkbaar lijkt voor veel staten wereldwijd, illustreren deze landen dat veiligheid en stabiliteit ook zonder een eigen leger kunnen worden gerealiseerd. Het succes van deze benaderingen hangt sterk af van diplomatie, internationale samenwerking, een sterk intern veiligheidsapparaat en investeringen in maatschappelijke structuren die bijdragen aan stabiliteit. Dit biedt waardevolle lessen over alternatieve manieren waarop landen hun nationale veiligheid kunnen garanderen.
Suriname heeft geen leger nodig. Het Surinaams leger heeft Suriname alleen maar ellende gebracht. Van een kartel tot een generaal die strategische staatsgeheimen luidop rondbazuint. Generaal Kioe A Sen moet per direct ontslagen worden en de nieuwe generaal moet met zijn manschappen meteen een landingsbaan, een school en een padvindersvereniging opzetten, vlak naast “Camp Jaguar” aan de Boven-Corantijn.
Het is tijd dat minister BIBIS met al zijn plas-, bloeddruk- en suikertabletten, samen met Mathoera en de nieuwe generaal, meegaat om onder alle bomen bij Tigri te plassen, zodat het goed gemarkeerd is van wie Tigri is. Daar mag geen onduidelijkheid over bestaan.
Het is niet de eerste keer dat president POTROS Chan door een familielid wordt verraden. Vorige week nog, en nu weer door zijn broer ‘Irfaan’. Waarom houden zijn familieleden niet van hem?
Dr. Ashwin Ramcharan RO
