Ik zal bij uitzondering in dit artikel de heren Santokhi bij hun voornamen noemen om verwarring te voorkomen. Rishano gaf recent een interview op Radio Awaaz. Opvallend was dat het anti-Chan-kamp, waaronder vooral veel, maar niet alle, NDP’ers en de gelukszoekers van de VHP die met lege handen zijn blijven zitten, met leedvermaak luisterde. Dit kamp ging vervolgens snel met het gesprek aan de haal, omdat zij denken nu een ‘wapen’ in handen te hebben om Chan verder te besmeuren als mens en als president. Aan de andere kant draaide het pro-Chan-kamp overuren om Chan in bescherming te nemen.
Gelukkig is er, ook onder de “gezond denkende en meer beschaafde” NDP’ers, een groep Surinamers die zich afvragen: waar hebben wij eigenlijk naar geluisterd? Deze groep is bereid het gesprek vanuit verschillende invalshoeken te bekijken.
Het interview zal vermoedelijk de komende periode, tot aan de verkiezingen, de gemoederen blijven bezighouden en kan zelfs de uitkomst van de verkiezingen beïnvloeden. Het is daarom relevant om te begrijpen wat er precies is gezegd en waar wij naar hebben geluisterd.
Wat viel op in het gesprek?
Waarheid
Al vroeg in het gesprek zegt Rishano dat hij niet meer werkt voor het consulaat en geen geld meer ontvangt van Suriname. BIBIS-minister Ramdin verklaarde echter direct na het gesprek dat Rishano nog steeds in dienst is en zelfs op non-actief is gesteld. Als Rishano nog in dienst is, ontvangt hij logischerwijs nog steeds salaris via het consulaat.
Wie spreekt hier de waarheid? Als blijkt dat Ramdin gelijk heeft en dit met bijvoorbeeld betalingsbewijzen kan aantonen (met inachtneming van privacy), dan is Rishano begonnen met een leugen in zijn gesprek. Dit zou de geloofwaardigheid van de rest van zijn uitspraken ernstig aantasten.
Feiten
Rishano bracht veel naar voren in het interview. Toch valt op dat bijna alles wat hij zei al circuleert in het anti-Chan-kamp. Dit roept de vraag op: heeft Rishano daadwerkelijk iets onthuld, of heeft hij simpelweg kritiek uit dat kamp geëchood?
Hij herhaalde beschuldigingen zonder enig bewijs of poging om ze aannemelijk te maken. Hierdoor is het gesprek van Rishano niet meer dan een herhaling van wat anderen zoals Dada, Dodo, Piqué of Oostburg al langer roepen. Waarom zouden Surinamers dit gesprek serieuzer nemen dan die van anderen? Alleen omdat hij de zoon van Chan is? Dat kan moeilijk een onderbouwing van betrouwbaarheid zijn.
Charlatan
Rishano beweerde dat Chan een slecht karakter heeft en tijdens de campagne van 2020 een masker droeg. Hij noemde zijn vader een charlatan. Maar als dit waar is, heeft Rishano, die actief meewerkte aan die campagne, ook bijgedragen aan het verkopen van “poep voor viadoe” aan het volk.
Hier rijst een belangrijke vraag: wie is Rishano nu? De oude charlatan die in 2020 het volk bedrieglijk de goede kant van Chan liet zien, of de nieuwe Rishano die ons nu probeert te overtuigen van Chan’s slechte kanten?
Waar hebben wij naar geluisterd?
Het interview leek een litanie van persoonlijke frustraties en kritiek op Chan, zowel als vader als president. Deze dubbele rol maakt het moeilijk te beoordelen of Rishano sprak vanuit persoonlijke emoties of objectieve waarnemingen.
Bovendien blijft de vraag of Rishano of Ramdin liegt over zijn dienstverband. Het feit dat Rishano niets heeft onderbouwd of bewezen, maakt zijn verhaal moeilijker te geloven.
Wat nu?
Suriname kan duidelijkheid scheppen in deze kwestie. Minister Ramdin zou bijvoorbeeld een betalingsbewijs (met respect voor Rishano’s privacy) kunnen publiceren. Daarnaast heeft Rishano ernstige uitspraken gedaan over het Openbaar Ministerie. Moet het OM hem niet horen en onderzoeken of er bewijzen zijn?
Of blijft het OM, zoals velen vrezen, liever stil om geen “kalkoen te worden die niet over het kerstmaal wil praten”?
Hikmat Mahawat Khan
