Vele dromen blijken bij nader inzien nachtmerries te zijn. Wat het gouden kalf had moeten zijn blijkt een doodgeboren rat te zijn. Onze beleidsmakers zijn niet hoog ontwikkeld geweest, beschikken ook niet over een hoog niveau van beschaving nog minder over een hoog niveau aan intellectuele capaciteiten om sociaal economische ontwikkeling tot stand te kunnen brengen.
Uiteindelijk doen ze datgene wat primitieve politici, vroeger mensen vangen en verkopen als slaven, nu in deze tijd natuurlijke hulpbronnen in de uitverkoop gooien. Alleen maar om deviezen te hebben om voedsel te kunnen importeren, medicijnen te kunnen importeren, luxewagens te kunnen importeren, etcetera.
Het verschil tussen primitieve samenlevingen en moderne samenlevingen zit hem in het feit dat het middel van bestaan in een primitieve samenleving meestal roofbouw is. Moderne beschaafde samenlevingen moeten het hebben van landbouw, industrie, elektronica, ITC, dienstverlening etcetera. Hoe de moderne beschaafde samenlevingen geworden zijn van wat ze nu zijn is een ander verhaal.
De feiten liegen er niet om, nagenoeg alle projecten sinds 1975 en zeker vanaf 2000 zijn mislukt.
Deviezeninkomsten in US-dollars verdiend door de staat Suriname op basis van cif- importen:
Tussen 1957 en 2018: 54 miljard Amerikaanse dollars
Tussen 1975 en 2018: 52 miljard Amerikaanse dollars
Tussen 2000 en 2018: 38 miljard Amerikaanse dollars
West-Surinameproject
Geraamde kosten: 274 miljoen Surinaamse guldens; dan wel 356 miljoen Nederlandse guldens. Dus aan geld geen gebrek. Wel aan verstand. Nu probeert de huidige regering ons het paradijs voor te spiegelen als de olie voor de kust begint te stromen. Wie gokt op olie gokt verkeerd. Als beleidsmaker hoor je niet te gokken.
Immers de kostprijs per kilowattuur van hernieuwbare energiebronnen is momenteel lager dan die van fossiele brandstoffen. Denemarken doet nu al fossiele brandstoffen in de ban. De consultants van de regering, de consultants van Lazard weten bliksems goed dat de olie voor de kust zeer waarschijnlijk Suriname niet veel gaat helpen. De publicaties van Lazard op het gebied van hernieuwbare energiebronnen zijn toonaangevend.
De Wereldbank voorspelt voor de komende jaren olieprijzen van circa 40 Amerikaanse dollars per barrel. Kortom, wie gokt op olie gokt verkeert. Men leert het maar nooit. Als het tot stand brengen van sociaaleconomische ontwikkeling zo makkelijk was dan zouden er nu geen arme landen meer zijn.
Iedereen zal wanneer het slecht gaat gaan bezuinigen behalve onze regering. Mensen worden in dienst genomen met gigantische salarissen, dan praat ik nog niet of ze nog überhaupt geschikt zijn. Om het losbandig uitgavenpatroon te kunnen financieren zal men vanouds belastingen gaan heffen, prijzen van utiliteiten gaan verhogen, kortom de koopkracht welke al geruime tijd zwaar geërodeerd is zal nu compleet weggevaagd worden.
Het ergste van dit alles is dat men offers vraagt van de samenleving zonder dat ook maar 1.000.000 procent uitzicht bestaat op een verbetering van de situatie. We gaan dus zware offers brengen, de mensen van de regering gaan een luizenleven leiden, de samenleving gaat pienaren en de leiding van het land denkt dat de samenleving dit gaat pikken. Om de dooie drommel niet.
Het is de regering aangeraden om een ander pad te kiezen, als men het niet weet laat men dan weer naar huis gaan. Let wel de NDP die garen denkt te spinnen bij deze situatie is samen met het Nieuw Front schuldig aan de armzalige situatie van de Surinaamse economie. Het devies van de samenleving zal zijn “if you can not stand the heat get out the kitchen”.
Richard B. Kalloe
