Zoals het u wellicht bekend is, heeft Paraguay de kandidatuur van zijn minister van Buitenlandse Zaken, Rubén Ramírez Lezcano, voor secretaris-generaal van de Organisatie van Amerikaanse Staten (OAS) ingetrokken. Dit vanwege het feit dat diverse landen, zoals Canada, Mexico, Brazilië, Uruguay, Chili, Colombia, Bolivia, Costa Rica, Ecuador, de Dominicaanse Republiek, Honduras, Guatemala, El Salvador, etc., totaal onverwachts hun steun hebben uitgesproken voor de Surinaamse minister van Buitenlandse Zaken, Albert Ramdin.
Dit terwijl deze landen aanvankelijk geneigd waren de tegenkandidaat van Ramdin te steunen, namelijk de minister van Buitenlandse Zaken van Paraguay, Rubén Ramírez Lezcano. Nu er geen tegenkandidaat meer is voor Ramdin, neem ik gevoeglijk aan dat hij bij acclamatie gekozen zal worden.
Het was bekend dat de nieuwe president van de VS, Donald Trump, een voorkeur had voor Rubén Ramírez Lezcano. Een stem voor Lezcano zou dus indirect inhouden een keuze voor (de favoriet van) Trump. Het zal u bekend zijn hoe Trump diverse landen schoffeert en kleineert, tot op het onbeschofte toe.
De keuze van de eerder genoemde landen voor Ramdin is niet gevallen vanwege zijn verdiensten of kwaliteiten, niet omdat hij een kei zou zijn in de diplomatie, maar vanwege de animositeit jegens Donald Trump. In die animositeit liepen Canada en Mexico voorop, vanwege de hoogopgelopen spanningen tussen deze landen en de VS door de houding van Trump.
Denk aan de door Trump aangekondigde verhoogde invoerrechten op Canadese en Mexicaanse producten. Brazilië, dat lid is van de BRICS, waarvan China ook deel uitmaakt, zal eerder voor China gekozen hebben vanwege de hatelijke taal van Trump jegens China en de grote handelsbetrekkingen tussen Brazilië en China. Dit geldt ook voor de andere Zuid-Amerikaanse landen, die eerder naar China lonken dan naar de VS. Kortom, Ramdin heeft het in zijn schoot geworpen gekregen vanwege het onbeholpen gedrag van Donald Trump.
Het is niet zo dat Ramdin een kei is in de diplomatie: carbon credits een fiasco gebleken
Ik breng u in herinnering dat Ramdin hemel en aarde bewogen heeft om Amerikaanse steun te krijgen voor zijn kandidatuur. Hij heeft de veiligheid van heel Suriname en alle Surinamers in gevaar gebracht met zijn voornemen om een Surinaamse ambassade te openen in Jeruzalem, terwijl bijna alle landen daar zeer terughoudend in zijn.
Hij is constant op solotoer geweest voor persoonlijk gewin. Op het ministerie van Buitenlandse Zaken geeft hij geen leiding, want hij is met zijn eigen agenda bezig. Hij heeft de Surinaamse ambassadeurs nimmer een ambtsinstructie gegeven over de te behalen doelen. Het is publiek geheim dat hij voor de Surinaamse ambassadeurs in het buitenland niet benaderbaar en ook niet beschikbaar is. De ambassadeurs wenden zich noodgedwongen rechtstreeks tot de president.
Niet lang geleden kreeg ik in Washington een voorstel van een grote Amerikaanse firma onder de neus geduwd. Het betrof een voorstel tot aankoop van carbon credits voor tien jaar voor een bedrag van US$ 100 miljoen per jaar, dus US$ 1 miljard in tien jaar. Volgens verkregen informatie is het Ramdin geweest die dat voorstel heeft tegengehouden. Uiteindelijk krijgt de Staat Suriname nu slechts US$ 80 miljoen per jaar aangeboden op de wereldmarkt, hetgeen ook niet zeker is nu Donald Trump de VS heeft teruggetrokken uit het Klimaatakkoord van Parijs. Een gemiste kans voor Suriname, waarvoor Ramdin verantwoordelijk gehouden mag worden.
Uit nationalistische motieven zou ik blij moeten zijn dat Ramdin zo’n hoge functie toegeworpen krijgt, maar diezelfde nationalistische motieven herinneren mij eraan dat het uitgerekend Ramdin is geweest die het Surinaamse belang ondergeschikt heeft gemaakt aan dat van hemzelf.
Ramdin heeft op kosten van de samenleving gereisd om te lobbyen voor zijn positie
Deze gluiperd heeft de wereld afgereisd op kosten van de samenleving om steun te verkrijgen voor zijn kandidatuur als OAS-secretaris-generaal. Op de vraag of deze stelling wel klopt, deelde hij doodleuk mee dat hij hooguit twee keer gereisd heeft voor deze doeleinden. Of het nou één, twee, drie of duizend keer is, maakt niets uit. Feit is dat hij minimaal één keer geld van de arme samenleving heeft misbruikt voor persoonlijk gewin. Dat hij niet inziet dat hij hiermee iets ernstigs toegeeft, verbaast mij niet.
Beeld: D-TV Express
OAS, een organisatie die staat voor gerechtigheid. Ramdin ook?
De OAS bestrijdt vooral straffeloosheid van misdadigers. Het feit dat bepaalde invloedrijke personen hun straf ontliepen, is steevast veroordeeld door de OAS.
Ik breng u in herinnering dat de regering waarvan Ramdin deel uitmaakt en waarbij hij de ‘minister van alle zaken’ is, zich schuldig heeft gemaakt aan klassenjustitie jegens Bouterse. Eerst werden gesprekken gevoerd tussen het team van Bouterse en het team van president Santokhi voor een ‘zachte landing’ van Bouterse, na bevestiging van diens veroordeling door het Hof van Justitie. Die zachte landing hield in dat in het Zorghotel een aparte ruimte zou worden ingericht voor Bouterse met de allure van een vijfsterrenhotel. Hij hoefde niet naar de gevangenis in Santo Boma. Betrouwbare bronnen bevestigen dat Ramdin de liaison was in deze zaak.
Alsof dat niet genoeg was, besloot Santokhi op aanraden van zijn minister van ‘alle zaken’ een vijfsterrenappartement te bouwen op het terrein van het militair hospitaal, zodat Bouterse aldaar zijn laatste dagen in alle luxe, bewegingsvrijheid en weelde zou kunnen slijten. Iemand die veroordeeld is voor medeplichtigheid aan moord op vijftien vooraanstaande Surinamers kreeg deze aparte luxueuze behandeling van Ramdin en de president, van wie hij de linkerhand is. Dit terwijl een fietsendief hard wordt aangepakt, een cel moet delen met twintig man en op de vloer moet slapen in het cellenhuis, en direct naar Santo Boma wordt gestuurd na zijn veroordeling.
Uiteindelijk overleed Bouterse op zijn ‘schuiladres’, en Ramdin belegde een persconferentie waarbij hij zonder enige schaamte en zonder enig gevoel voor de rechtsstaat meedeelde dat Bouterse geen uitvaart met staatseer kreeg, maar dat op die dag de vlag wel halfstok zou hangen. Het was dus vlees noch vis. Geen staatseer, maar wel een teken van rouw zijdens de Staat Suriname voor een veroordeelde Bouterse die moord en verderf heeft gezaaid in Suriname—precies datgene waartegen de OAS in het geweer komt. Dit zal Ramdin niet kunnen uitleggen bij de OAS, maar dat interesseert mij niet.
Mij interesseert het feit dat wij Surinamers en Suriname verlost zijn van zo’n dubieus figuur als Albert Ramdin. Ik zie hem liever vandaag dan morgen vertrekken naar de OAS. Trump zou zeggen: “Go baby, go.”
Ik wens hem alle succes toe in Washington.
Sunil Sookhlall
sunil.sookhlall@hotmail.com
Facebook
