Hoewel vaak de aanleiding daartoe aanwezig was om de hoofdredacteur/columnist van Starnieuws van repliek te dienen, heb ik dat steeds uitgesteld. Het is niet mijn gewoonte om een collega-columnist van repliek te dienen en in het openbaar te bespreken.
De column van haar met als titel, “Wat heeft Suriname aan vriendschap Mark en Chan?”, is de aanleiding van deze column. Niet alleen de toonzetting in de column, maar ook de volgende zinnen trokken mijn aandacht: “Maar wat heeft het volk aan de geweldige vriendschap van de twee regeringsleiders, als mensen nauwelijks de helft van de magen van hun kinderen kunnen vullen?”……. “Zoals altijd zijn er zeer goede gesprekken gevoerd, maar de Sint is met een lege zak gekomen. Maar toch was de relatie tussen beide landen nooit zo goed als nu, beklemtonen Mark en Chan”…..
Uiteraard zijn er mensen die met moeite brood op tafel krijgen, maar dat wil niet zeggen dat er geen actie ondernomen moet worden om het daarheen te leiden dat elke Surinamer brood op tafel kan hebben. Indien die acties daartoe in eerste instantie geld kosten, moet voor lief genomen worden. Op de lange termijn kunnen dit soort vriendschappen effect sorteren.
Men moet niet alles op geld willen waarderen
De denkwijze van Nita past bij grote delen van de Surinaamse samenleving. Velen willen direct geld en effecten zien, vanwege gebrek aan een langetermijnvisie. Men moet inzien dat niet alles in geld uit te drukken is en men moet eens leren niet alles in geld te willen uitdrukken. Zo is het ook gesteld met de vriendschap tussen premier Mark Rutte en president Chan Santokhi.
Er zijn meer dan duizend sterfgevallen in Suriname bekend die gerelateerd kunnen worden aan de coronapandemie. Zonder de vriendschap tussen Rutte en Santokhi zou het veelvoud van duizend mensen gestorven zijn aan de gevolgen van de coronapandemie. Toen Suriname naar zuurstof hapte in het begin van de coronapandemie, was het Mark Rutte die zuurstofflessen en beademingsapparatuur naar Suriname stuurde. Daarnaast stuurde het land waarvan Mark Rutte de premier is, medische specialisten en andere equipment naar Suriname. Die geste in tijden van grote nood kan niet eens in geld uitgedrukt worden. Immers, in nood leert men zijn vrienden kennen.
Rutte heeft geholpen om Suriname de uitgang van de ‘hel’ te laten zien. In deze bedoel ik de Paris Club, waar Suriname veel leningen heeft genomen, maar die niet kan aflossen. De hete adem van deze club voelde de staat Suriname elke dag. Mede dankzij de interventie van Rutte, begint Suriname de uitgang van die hel nu een beetje te zien.
Daarnaast niet te vergeten de ondersteuning die Rutte aan Suriname heeft gegeven voor de lening bij het Internationaal Monetair Fonds (IMF). Hij heeft zich persoonlijk ingezet dat Suriname de IMF-lening kon krijgen. Nederlandse deskundigen hebben geholpen om de Bankwet te herzien. De Centrale Bank van Suriname (CBvS) heeft deskundigen van Nederland ter beschikking gekregen.
Tijdens de recente watersnoodramp in het binnenland, was het eveneens Rutte die hulp geboden heeft. Thans krijgt Suriname hulp van de beste Nederlandse waterdeskundigen om de eeuwigdurende problemen met betrekking tot wateroverlast in Suriname te doen verhelpen. Beseft u eens hoe waardevol de adviezen van de Nederlandse waterdeskundigen zijn, indien Suriname erin slaagt om die adviezen te vertalen in het verdringen van de eeuwigdurende wateroverlast in Suriname? Dit is slechts een greep uit de vele voordelen die Suriname heeft aan “de vriendschap tussen Mark en Chan”.
Er is een natuurlijke en historische verbintenis tussen Nederland en Suriname
Terwijl Rutte in Suriname vertoefde, schreef Nita haar schofferende column over de vriendschap tussen Mark en Chan. Surinamers dienen achter elke goede zaak te staan. Elk bezoek van een staatsman aan Suriname, opent ook de deuren elders in de wereld. Nita vertaalt alles in euro’s, maar de diplomatie van Rutte in het belang van Suriname is niet eens in euro’s uit te drukken. Je moet wel de juiste inborst hebben om deze waarde te kunnen inzien.
Noot: bij de vele nietszeggende bezoeken van regeringsleiders tijdens de regering-Bouterse, heb ik Nita nimmer de bezoekende regeringsleider zo zien schofferen.
Ook indien Suriname niets zou hebben aan de vriendschap tussen Mark en Chan, dan nog is er een natuurlijke en historische verbintenis tussen de Surinaamse en grote delen van de Nederlandse gemeenschap. Zelfs de “Nederland hatende politieke partijen” PALU en NDP hebben een diaspora in Nederland, hoe hypocriet dat ook moge zijn. Alleen om deze redenen al, had Rutte met alle egards bejegend moeten worden op het moment dat hij te gast was in Suriname. Het getuigt niet van goede manieren om je gast te schofferen.
Dubbele moraal van Nita Ramcharan
Ik heb mij altijd al afgevraagd waarom Nita geen kritische columns heeft geschreven over het functioneren van gewezen regeringscommissaris Vijay Kirpalani bij de CBvS. Ik begrijp wel dat zij zelden thematisch en analytisch schrijft, doch meer een samenvatting van de week beschrijft. Desondanks heb ik een kritische noot gemist over het functioneren van Vijay Kirpalani, die de verduistering van de kasreserve publiekelijk had verdedigd. Het is opvallend dat Nita niets schreef over Vijay Kirpalani, een ‘sponsor’ van Starnieuws (Kirpalani adverteert bij Starnieuws).
De perikelen rond de Doksenclub waarmee Kirpalani in een juridische strijd verwikkeld is, zijn eveneens onderbelicht geweest op het medium van Nita Ramcharan. Dit terwijl de overige media er gehakt van gemaakt hebben.
Zo is er heel veel te doen geweest over de veelbesproken seksuele intimidatie zijdens de CEO van de Hakrinbank N.V. Eveneens is er veel ophef over het functioneren van RvC-voorzitter Humphrey Schurman bij de Hakrinbank. Schurman is de zakenpartner van Starnieuws. Gevolg: Nita keek de andere kant op.
De intensiteit en frequentie waarmee zij haar “week samenvattende” columns thans produceert, heb ik gemist tijdens de regeringen van president Desi Bouterse. Toen (tijdens de regering-Bouterse) kreeg zij veel lucratieve advertenties van overheidswege, maar nu niet. Denk maar aan de advertenties van Telesur, Staatsziekenfonds en andere overheidsinstanties.
Zij is columnist, maar tegelijkertijd ook hoofdredacteur. Twee elkaar bijtende functies. Er dient een scheidslijn te zijn tussen columnist en hoofdredacteur. Men moet duidelijk kunnen zien of het de mening is van een columnist of van de redactie. De mening van de columnist hoeft niet per definitie de mening van de redactie te zijn en andersom ook niet. Die scheidslijn is er bij Nita helemaal niet. Dit, terwijl zij de nestor van de Surinaamse journalistiek wordt genoemd en zich ook ernaar gedraagt.
Inzenders van ingezonden stukken klagen steen en been over de censuur die Nita toepast op ingezonden artikelen. Indien de inhoud volgens Nita niets toevoegt aan de nieuwswaardigheid, wordt zo een ingezonden artikel geweigerd door Nita. Een ‘erotische’ videoclip van Bordo vond Nita wel nieuwswaardig en zij begon die videoclip te promoten middels een artikel waarvan ik mij afvroeg of het een betaald artikel was in de vorm van een verkapte advertentie. Dit is het niveau van de journalistiek geworden in Suriname, waaraan de ‘nestor’ debet is.
Terugkomend op Mark Rutte
Indien Nita enige dankbaarheid in zich gehad zou hebben, zou zij wel ingezien hebben wat de vriendschap tussen Mark en Chan heeft opgeleverd voor Suriname. Dit getuigt van een zeer gebrekkig besef van wat Mark Rutte in de afgelopen twee jaar heeft betekend voor Suriname. Dat gebrek aan besef is een gevolg van ondankbaarheid. Dankbaarheid is iets dat alleen in gouden harten voorkomt en iets dat niet aangeschaft kan worden. Zonder dankbaarheid zul je nooit een moment van voldoening kunnen bereiken, want het zal nooit goed genoeg zijn, wat er ook gegeven of gedaan zal worden.
Sunil Sookhlall
sunil.sookhlall@hotmail.com
