Ik denk terug aan mijn tijd als volksvertegenwoordiger, die een leermoment voor mij was tussen 2010 en 2015. Een ding is zeker en dat is dat ik naar eer en geweten heb gehandeld en het volk heb gediend. Ik heb een eed afgelegd, dezelfde eed zoals alle andere volksvertegenwoordigers.
Helaas zetten velen hun eigen belang boven hun eed. Dit was afgelopen dinsdag weer eens het geval toen de procureur-generaal als rechterlijke autoriteit door het hoogste college van Staat werd tegengewerkt om de minister van Financiën in staat van beschuldiging te stellen. De aanleiding voor het onderzoek naar de minister van Financiën was de klacht die was ingediend door bezorgde burgers over de verdwenen kasreserve van bijkans US$ 200 miljoen bij de Centrale Bank van Suriname. Meerdere keren heeft de minister geweigerd om verantwoording af te leggen over de verdwenen gelden en het eindeloze leenbeleid. De vraag die elk weldenkend mens zichzelf kan stellen is: wiens belang wordt hier behartigd?
Dit is niet de eerste keer dat de Grondwet geweld wordt aangedaan. De omstreden Amnestiewet en de Valutawet zijn voorbeelden van wetten die indruisen tegen het rechtsbeginsel en principe van wetten die verankerd zijn in de Grondwet. De minister zogenaamd in bescherming te nemen door niet mee te werken aan een vervolging roept niet alleen maar vraagtekens op, maar schept tegelijk ook een beeld dat behalve de minister ook degenen die hem niet het voordeel van de twijfel geven, medeplichtig zijn.
Ik heb niet voor de Amnestiewet van 2012 gestemd. Dit is een rationeel oordeel en niet een emotioneel oordeel. Jarenlang heb ik geleden onder de pijn van de gevolgen van verbaal geweld, intimidatie en traktaties die mij naar een rechtszitting sleepten. Maar ik realiseer mezelf dat ik moest spreken en voor mezelf moest opkomen en ook voor de mensen die werden getroffen door de corrupte en maffiaregering. Niemand kan ontkomen aan leugens, fraude, stelen en moord. Ik geloof heel sterk dat niemand ontkomt aan onrecht en dat het recht altijd zal zegevieren.
Toen ik de NDP verliet was het drama compleet. Ik ben door de staatspers neergezet als een parasiet. Geruchten deden de ronde dat ik was omgekocht om politieke carrière te kunnen maken. De politiek is tegenwoordig zo persoonlijk geworden dat zelfs in een geciviliseerde samenleving principes, waarden en normen zijn komen weg te vallen. Sommige mensen die ik niet bij naam wil noemen hebben getracht mijn leven kapot te maken en mijn geloofwaardigheid in twijfel te trekken. Sterker nog, ze willen me straffen voor het vertellen van de waarheid. Dit ging allemaal over de wil van de president, hij heeft nooit om het belang van ons land gegeven, maar heeft zijn eigen belangen gediend. Als ik echt deel wilde uitmaken van een roversbende, had ik de NDP in eerste instantie nooit verlaten en bij alles ja en amen gezegd net als zijn 26 jaknikkers in het parlement.
Soms handelen we niet zelf, maar omdat we simpelweg geloven om het goede te doen. Ik geloof dat het de juiste beslissing was om de paarse roversbende te verlaten, maar ik erkende ook dat dit niet alleen mijn motivatie was. Toen ik voor het eerst werd aangeboden om deel te nemen aan de verkiezingen, was ik enthousiast over deze nieuwe uitdaging. Mijn beslissing om mij beschikbaar te stellen was gebaseerd op mijn verlangen om verbetering te brengen als een nationalist. Al snel werd alles duidelijk dat er niets kon worden veranderd zolang een groepje mensen het alleen voor het zeggen had.
Ik ben tekortgeschoten in mijn werk als volksvertegenwoordiger om verandering te brengen. Ik ben verraden door de mensen die het dichtst bij mij waren. Ik heb mezelf in gevaar gebracht en riskeer mijn leven om de stappen te nemen door te doen wat goed is ondanks de verwoestende gevolgen. Wat de omstreden Amnestiewet en Valutawet betreft, zou ik willen dat elk assembleelid het voorbeeld zou volgen, niet door mij, maar door zijn eigen bewuste kennis van het verschil tussen goed en kwaad en te doen wat goed is voor ons land.
Als ze het belang van ons land in overweging nemen, zou ik willen dat die leden hun stem zouden gebruiken niet in het belang van hun politieke vooruitgang, maar voor wat volgens hen goed is voor het land. Ik weet echter dat mijn wensen verspild zijn en dat dit nooit zal gebeuren, omdat ons systeem verrot is. Het beloont geen eerlijke politici die met hun geweten stemmen. Het beloont alleen ratten die bereid zijn hun land te verkopen om hun eigen hachje te redden.
Vergis je niet, deze ratten zijn de echte parasieten van onze democratie. Ik geloof dat wat ik moest doen het juiste was zonder enige spijt. Ik heb geleerd om sterker en moediger te zijn. Ik moet zeggen dat ik veel heb overleefd en dit alles achteraf gezien de moeite waard was. Elke dag leven met een rein geweten is mijn bewuste keus. Ik heb er alle vertrouwen in dat wij Suriname terug zullen winnen na tien jaar wanbeleid. U bent de reddende stem voor Suriname en wij gaan samen voor de overwinning op 25 mei 2020.
Noreen Cheung
Gewezen assembleelid
