Alles in Suriname draait om geld, ook het kunnen stemmen kost je geld, niks is gratis! Dit is wat de VHP ervan heeft gemaakt. Gajadien en hiermee de VHP heeft een prijskaartje geplakt op de Surinaamse democratie! Dit terwijl de NPS, de ‘luizenpartij’ van Suriname, op een sluwe manier 100 procent gratis zetels voor zichzelf heeft geregeld door het kiesstelsel zonder directe toestemming van het volk te veranderen. Ook al hebben we ze door, we moeten het ze nageven, ze zijn sluwe politieke pooiers!
Dus wil je deel uitmaken van de Surinaamse democratie dan moet je moni, paisa, duku hebben, anders word je door de oude Viagra politiek uitgesloten van het democratisch proces!
Gajadien en Co zijn betrapt! Zie hier weer de oude Viagra politiek in actie.
De misselijkmakende sluwheid, de perverse manieren waarop de oude politiek probeert, als een oude pooier haar territorium te beschermen, heeft Suriname door. Na 48 jaar het land en volk te hebben geprostitueerd proberen de oude politieke pooiers nog de laatste stemmen te persen uit de prostituee die ze 48 jaar lang hebben gebruikt, misbruikt en verbruikt. Politieke Pimpers Paradise!
Suriname, een land in diepe crisis, de pooiers die op kosten van het volk torenhoge schulden hebben opgebouwd, proberen nu samen alle mogelijke en potentiële bedreigingen voor transformatie, verandering en vernieuwing te voorkomen met alle laatste streken die ze nog hebben. Is het niet erg dat alles, ook het democratisch systeem in Suriname, nu wordt uitgedrukt in geld?
De verstikking van democratie met perverse financiële drempels in pimpers Paradise
Schaamt Gajadien zich niet door met zo’n waardeloos, principeloos, anti-democratisch betoog te komen? Schaamt de VHP zich niet door dergelijke parlementariërs in hun gelederen te hebben? Schamen de aanhangers van Gajadien zich niet dat de VHP en zij met dit misselijkmakend gedrag spugen in de gezichten van grote democraten als Nehru, Gandhi en Ambedkar, die met opgeheven hoofd de grondwet van India op een diepe en brede democratische manier vorm gaven? Kunnen de Gajadiens en andere VHP-ers die meewerken aan dit soort oncreatieve, democratie verkrachtende acties, niet met meer democratie versterkende ideeën komen? Het antwoord op al deze vragen is NEE, ze hebben niet het niveau om dat te denken en te handelen!
Nee, nee, nee, want hun doel is niet om de democratie te verdedigen en vooruit te helpen, nee, hun doel is in het zadel te blijven zodat ze er nog een grotere puinhoop van kunnen maken. Zelf kunnen ze het niet en anderen mogen vooral niet meedoen.
In veel ontwikkelingslanden blijven politieke en economische ontwikkeling zwaar gehinderd door de macht van oude, gevestigde machtsstructuren. Deze elites weten hun invloed en positie te behouden door subtiele en niet-zo-subtiele mechanismen van machtsmisbruik. Een van de meest destructieve methoden die deze machthebbers hanteren om de democratie te beperken, is het opwerpen van financiële drempels die de deelname van kleine, opkomende partijen aan verkiezingen praktisch onmogelijk maken. Dit artikel onderzoekt hoe deze praktijken de democratie ondermijnen en welke negatieve gevolgen dit heeft voor land en volk.
De mechanismen van machtsmisbruik
Financiële drempels en verkiezingskosten: het instellen van hoge inschrijvingskosten voor verkiezingen, dure waarborgen en hoge campagnebestedingslimieten zijn enkele van de manieren waarop gevestigde machthebbers financiële belemmeringen opwerpen. Hierdoor worden kleine partijen en onafhankelijke kandidaten uitgesloten van deelname, aangezien zij vaak niet over de financiële middelen beschikken om aan deze eisen te voldoen.
Controle over media en informatie: gevestigde machthebbers kennen vaak een monopolie op toegang tot traditionele media zoals televisie, radio en kranten. Hierdoor kunnen zij hun eigen politieke agenda breeduit verkondigen terwijl ze oppositiepartijen effectieve toegang ontzeggen. Dit zorgt voor een oneerlijk speelveld tijdens verkiezingen.
Competitieve beleidsbeperkingen en wetgeving: door het implementeren van ingewikkelde en vaak arbitraire regelgeving voor partijregistratie en campagnemedewerkers weten machtige politieke elites potentiële concurrenten buiten spel te zetten. Veel kleine partijen en kandidaten kunnen de kosten en complexiteit van deze regels niet dragen.
Patronage netwerken: de gevestigde machtsstructuren gebruiken patronagesystemen om loyaliteit te waarborgen. Dit houdt in dat overheidsmiddelen en -diensten worden toegekend op basis van politieke steun, wat de positie van regerende elites consolideert.
De beperking van democratie: het misbruik van financiële drempels en andere belemmerende maatregelen heeft verwoestende effecten op de democratische processen in ontwikkelingslanden:
Verzwakking van democratische keuze: democratie veronderstelt vrije en eerlijke competitie waarbij burgers keuze hebben tussen meerdere kandidaten en partijen. Door kleine partijen uit te sluiten, beperken gevestigde machthebbers de ware keuzevrijheid van de kiezer, wat resulteert in een ondermijning van democratische normen en waarden.
Monopolisering van macht: als gevolg van het exclusieve beleid blijven oude politieke partijen en leiders het politieke landschap domineren. Hierdoor blijven progressieve hervormingen uit, en worden politieke en economische veranderingen doorgaans afgehouden.
Belemmering van innovatie en vernieuwing: kleine partijen en onafhankelijke kandidaten brengen vaak nieuwe ideeën en alternatieve beleidsopties aan. Door hen uit te sluiten, belemmert het politieke systeem innovatie en blijft de politieke status-quo onaangetast, wat ten nadele is van de gemeenschappelijke vooruitgang en welvaart.
Negatieve gevolgen voor land en volk
Economische stagnatie: de langdurige monopolie van oude machthebbers leidt vaak tot economische stagnatie. Innovatieve economische hervormingen worden zelden geïmplementeerd, en corruptie en bureaucratie blijven alomtegenwoordig.
Groeiende kloof tussen rijk en arm: patronagesystemen en bevoordeling zorgen ervoor dat enkel de rijke elite profijt heeft van economische kansen, waardoor de inkomenskloof verder groeit en sociale onrust toeneemt.
Onderdrukking van burgerlijke vrijheden: het ondermijnen van democratische processen gaat vaak hand in hand met de repressie van burgerlijke vrijheden zoals vrijheid van meningsuiting, vrijheid van vergadering en persvrijheid. Dit creëert een omgeving van angst en onzekerheid.
Instabiliteit en conflict: het uitsluiten van bepaalde groepen en partijen van het politieke proces kan leiden tot langdurige politieke instabiliteit en zelfs gewelddadige conflicten. Wanneer burgers geen vreedzame en legitieme kanalen hebben om hun onvrede te uiten, kunnen ze hun toevlucht nemen tot geweld.
De weg vooruit: hervormingen en bestrijding van machtsmisbruik
Voor een gezonde en functionerende democratie in ontwikkelingslanden, is het essentieel om de status-quo van gevestigde machthebbers te doorbreken. Enkele stappen die hierbij kunnen helpen:
Hervorming van kieswetten: verlaging of afschaffing van verkiezingskosten of waarborgen en het vereenvoudigen van partijregistratie- en campagnevoorschriften zou de barrières voor deelname aanzienlijk verminderen.
Gelijkheid in mediatoegang: regulering die eerlijke toegang tot media voor alle politieke partijen garandeert, kan een eerlijkere en meer geïnformeerde verkiezing bevorderen.
Transparantie en verantwoording: het implementeren van strikte transparantie- en verantwoordingsmechanismen kan corruptie en bevoordeling verminderen en ervoor zorgen dat overheidsmiddelen eerlijk worden verdeeld.
Ondersteuning van maatschappelijk middenveld: het versterken van NGO’s en andere maatschappelijke organisaties kan helpen om druk uit te oefenen op de overheid voor meer democratische hervormingen en burgerparticipatie.
Internationale ondersteuning: internationale organisaties en donorlanden kunnen een cruciale rol spelen in het bevorderen van democratische hervormingen door technische en financiële ondersteuning te bieden voor vrije en eerlijke verkiezingen.
Conclusie
Het misbruik van macht door oude, gevestigde machthebbers en het opwerpen van financiële drempels voor kleine partijen vormen een serieuze bedreiging voor de democratie in Suriname. Deze praktijken beperken niet alleen de democratische keuze van burgers, maar leiden ook tot economische stagnatie, sociale ongelijkheid en mogelijke instabiliteit. Door gerichte hervormingen en steun kunnen ontwikkelingslanden werken aan een meer inclusieve, eerlijke en effectieve democratie die de belangen van al haar burgers dient. Het is van essentieel belang dat deze inspanningen wereldwijd worden ondersteund en aangemoedigd.
Gelukkig heeft Suriname de oude Viagra-politiek, de pervers denkenden en sluw handelende, democratie verkrachtende, politieke uitbuiters door. Er is niets goeds aan deze mensen. Er komt ook niets goeds uit ze.
En daarom zien we ook dat iedere handeling, welke die ook mag zijn, zonder zuivere intenties compleet mislukt; alles wat ze aanraken lijkt vervloekt en gedoemd te mislukken. Helaas, vanaf dag één werd dat steeds duidelijker en na 48 jaar overduidelijk; het gaat niet om volk en regering, maar om pooier en de!
Vakantietip: Luister naar het liedje van Bob Marley; *Pimpers Paradise*, een mooie samenvatting van de Surinaamse Viagra-politiek!
Ashwin Ramcharan