De regering zit compleet vast. Er is geld, maar iedereen wil nu geld van de regering en dat is helemaal terecht. Het niet of onvoldoende uitvoeren van het sociaal vangnet heeft op allerlei vlakken in de Surinaamse samenleving een negatief effect. Dit komt omdat de regering en vooral president Santokhi zich niet voldoende heeft gefocust op Suriname en zijn problemen, maar zich moest profileren als de grootste staatsman van Zuid-Amerika door onnodig keer op keer cocktails te drinken met andere bedelaars uit de regio.
En zo hebben de problemen zich opgestapeld en men weet geen raad op dit moment want iedereen wil geld!
Inflatiespook heeft de regering compleet in de tang
Nu eisen de boeren in Nickerie hun geld dat toegezegd is op diverse podia door de president en de minister. Maar ook de vakbonden eisen 50 procent salarisverhoging. Er is geld, maar de regering is heel voorzichtig met het uitgeven van het geld omdat anders de inflatie weer gaat toenemen (die is nu gestaag aan het dalen) en de SRD-koers weer gaat stijgen en allerlei doelen die met het IMF afgesproken zijn niet gehaald gaan worden.
Vandaar dat minister Sieuwdien in opdracht van het IMF en de poppetjes bij het Ministerie van Financiën en de Centrale Bank van Suriname, nu de positie hebben ingenomen om geen geld uit te geven, in de samenleving te pompen, en zo het gevaar van inflatie en SRD-koers stijging te voorkomen. Daarom biedt minister Sieuwdien “hulp” in de vorm van kunstmest en andere materialen die de Nickeriaanse boer gebruikt en niet direct geld. Immers, geld betekent meer SRD’s in roulatie, met het gevaar dat er inflatie kan ontstaan en de SRD-koers gaat “lopen”.
De oplossing voor de boeren in Nickerie
Hieronder de oplossing voor de boeren, zonder directe inflatiegevolgen en mogelijke koersdevaluatie (a SRD-koers no mag waka).
De boeren in Nickerie zouden de volgende punten in hun onderhandeling meenemen:
1. De regering betaalt de “boeren compensatie” direct aan de banken als aflossing op de leningen waar de boeren nu direct last van hebben door aflossing en opgelopen rente. De eerste in de lijst die compensatie krijgen uitbetaald op hun lening bij de bank, is de groep die een brief van de bank hebben gehad dat ze achterlopen met aflossen. Hier zou de regering 100% van de toe te komen compensatie voor kunnen aanwenden.
2. Dan de groep die wel schulden heeft bij de banken maar nog geen brief van de bank hebben gehad dat ze achterlopen met aflossen van hun schulden. Deze groep dient aan te tonen dat ze een lening hebben. De regering kan hier dan 50 procent van de compensatie aanwenden om direct af te lossen bij de bank waar de schuld loopt.
3. De groep die geen lening heeft zou als laatste in de rij moeten komen om compensatie te krijgen omdat ook de boer solidair moet zijn met de andere boer, en de voorrang in de nijpende situatie moet begrijpen. Deze groep boeren zou voor 75 procent genoegen moeten nemen met landbouwmaterialen zoals minister Sieuwdien heeft voorgesteld en 25 procent compensatie in geld.
Iedereen wint op deze manier en Suriname kan lekker rijst blijven eten.
Op deze manier kunnen de volgende voordelen worden bereikt:
1. De banken krijgen hun aflossingen keurig betaald. Zo voorkom je non-performing loans (leningen die een verliespost worden voor de banken met alle gevolgen van dien), en faillissementen van de betrokken boeren, de banken en de landbouwsector.
2. Er hoeft geen inflatie te ontstaan want het geld kan via de banken en de Open Market Operations (OMO’s) worden afgeroomd, helemaal in lijn met de afgesproken doelen van het IMF.
3. De SRD-koers kan stabiel blijven met alle voordelen voor iedereen.
De Surinaamse boer is een halfgod die aanbeden moet worden door alle Surinamers
In ontwikkelingslanden vormen boeren een cruciale pijler van de economie en zijn zij vaak verantwoordelijk voor de voedselvoorziening van een grote populatie. Echter, deze boeren opereren vaak onder moeilijke omstandigheden, met beperkte toegang tot financiën, technologie en infrastructuur. Een effectieve manier om de positie van boeren te versterken en bij te dragen aan duurzame ontwikkeling, is door directe overheidssteun. Dit kan, mits goed uitgevoerd, gebeuren zonder nadelige inflatoire gevolgen. Dit artikel belicht waarom directe ondersteuning noodzakelijk is en hoe dit kan worden bereikt zonder inflatie te veroorzaken.
De noodzaak van directe overheidssteun
Versterking van de voedselzekerheid: directe steun aan boeren helpt voedselzekerheid te bevorderen. Door toegang te krijgen tot noodzakelijke inputs zoals zaden, kunstmest en moderne landbouwapparatuur, kunnen boeren de productiviteit verhogen en stabiele voedselvoorziening garanderen.
Armoedebestrijding: veel boeren in ontwikkelingslanden leven in armoede. Directe overheidssteun kan hen voorzien van het noodzakelijke kapitaal om investeringen te doen die hun inkomsten en levensstandaard verbeteren.
Bevordering van duurzaamheid: door gerichte subsidies en steun kunnen boeren worden gestimuleerd om duurzame landbouwpraktijken te gebruiken, wat niet alleen goed is voor het milieu, maar ook voor de lange termijn productiviteit van de landbouwsector.
Economische groei: als de agrarische sector beter presteert, creëert dit positieve spillover-effecten naar andere sectoren van de economie. Dit kan werkgelegenheid buiten de landbouw bevorderen, lokale markten stimuleren en economische groei genereren.
Voorkomen van inflatoire gevolgen: veel landen vrezen dat verhoogde overheidsuitgaven, vooral als het gaat om landbouwsubsidies, kunnen leiden tot inflatie. Echter, met een strategische aanpak kan directe steun worden verleend zonder inflatoire druk te veroorzaken.
Gerichte steun en stimulansen: het is essentieel dat steun gericht is op specifieke behoeften van boeren, zoals voor de aanschaf van zaden, meststoffen en apparatuur. Dit voorkomt onnodige geldinjecties in het systeem die inflatie aanjagen.
Productiegerichte ondersteuning: in plaats van contante betalingen, kan de overheid steun verlenen in de vorm van productiesubsidies. Bijvoorbeeld, door bulkinkoop van zaden en kunstmest die tegen gesubsidieerde tarieven aan boeren worden verstrekt.
Investeren in infrastructuur: overheidsinvesteringen in landbouwinfrastructuur zoals irrigatiesystemen, opslagfaciliteiten en transportnetwerken kunnen de productiviteit vergroten zonder onmiddellijke liquiditeit in de economie te injecteren.
Verbetering van financieringsmechanismen: het opzetten van landbouwspecifieke kredietverenigingen of microfinancieringsinitiatieven kan boeren toegang geven tot noodzakelijke fondsen zonder dat dit leidt tot excessieve liquiditeit in de markten.
Prijsondersteuning en marktbeschermingen: de overheid kan minimumprijzen voor landbouwproducten garanderen. Dit geeft boeren zekerheid en stimuleert de productie, zonder dat er extra liquiditeit in omloop wordt gebracht.
Technologie en onderwijs: investeringen in landbouwonderwijs en de verspreiding van moderne landbouwtechnieken verhogen de productiviteit en verbeteren de efficiëntie, wat helpt inflatoire druk te verzachten door hogere opbrengsten tegen stabiele kosten.
Voorbeelden van succesvolle implementaties in andere ontwikkelingslanden
India’s Minimum Support Price (MSP): India heeft lange tijd gebruik gemaakt van MSP om boeren te ondersteunen door hen een gegarandeerde prijs te bieden voor hun gewassen. Dit zorgt voor prijsstabiliteit en verhoogde productiviteit zonder significante inflatie te veroorzaken.
Brazilië’s Bolsa Família: hoewel dit programma niet exclusief op boeren gericht is, toont het aan hoe directe contante ondersteuning kan worden verstrekt zonder inflatie te veroorzaken, door gerichte en gecontroleerde uitbetalingen aan kwetsbare bevolkingsgroepen.
Rwanda’s Girinka-programma: dit programma biedt boeren koeien om de melkproductie te bevorderen en het inkomen te verbeteren. Dit stimuleert de lokale economie en verbetert het voedingsniveau zonder dat het leidt tot inflatoire druk.
Conclusie
Directe steun van de overheid aan boeren in ontwikkelingslanden is essentieel voor het vergroten van de landbouwproductiviteit, het verbeteren van levensomstandigheden, en het bevorderen van de economische groei en duurzaamheid. Met gerichte beleidsmaatregelen kunnen staten deze ondersteuning bieden zonder het risico van inflatie te vergroten. Door zich te richten op specifieke behoeften, investeren in infrastructuur en technologie, en gebruik te maken van slimme financieringsprogramma’s, kunnen overheden succesvol bijdragen aan de ontwikkeling van de agrarische sector en daarmee de bredere economie en voedselzekerheid verbeteren.
Boeren van Nickerie, als ik jullie moet helpen in de onderhandeling met de regering, sta ik tot jullie beschikking. De bekende Moses van Nickerie, ja Nickerie heeft ook een Moses, heeft mijn telefoonnummer maar ook andere hardwerkende Nickerianen, jullie kunnen die opvragen en mij contacteren.
Let op: de assembleeleden van Nickerie moeten uit het kippenhok van de VHP stappen en zich alle vier samen inzetten voor deze zaak.
President Chan, de Nickeriaan is de Siciliaan van Suriname, help hen hun dagelijks werk doen en ze zullen u land en volk dankbaar voeden!
Ashwin Ramcharan
