Het is simpelweg onacceptabel! In een tijdperk waarin de mensheid naar de sterren reikt, waar technologische vooruitgang als een niet te stoppen stroomopwaarts raast, kunnen we nog steeds niet eens op de meest basale behoefte van de mensheid rekenen: water uit de verdomde kraan! Het is absurd, het is verachtelijk, het is een schande voor degenen die beweren ons te leiden.
Hoe durven ze niets van zich te laten horen in deze hittegolf die ons laat zweten als beesten in een woestijn? Hoe kunnen ze ons in de steek laten, ons laten smachten naar iets zo eenvoudig als een verfrissende slok? Terwijl ze zichzelf misschien koesteren in airconditioned kamers, lijden wij aan de genade van een overheid die niet in staat is om zelfs maar de meest elementaire menselijke behoeften te vervullen.
Zowel de overheid als de Surinaamsche Waterleiding Maatschappij (SWM) falen op ongekende wijze in haar fundamentele verplichting om burgers te voorzien van datgene wat van oudsher als een fundamenteel recht wordt beschouwd. Ze hebben gefaald in hun belofte om ons te voorzien van een essentieel element dat niet alleen ons lichaam, maar ook onze geest in leven houdt. Ze hebben gefaald in hun verantwoordelijkheid om ons te beschermen tegen de genadeloze hitte die ons teistert.
“Drup, drup, drup”. Alleen druppels water komen uit de kraan van vele huishoudens. Hoe kunnen we deze regering nog serieus nemen? Hoe kunnen we een systeem vertrouwen dat niet eens in staat is om water te leveren, iets dat zelfs de meest primitieve samenlevingen kunnen garanderen? We kunnen dit niet accepteren, we kunnen dit niet negeren.
Terwijl sommigen nog een voorraadje water hebben om op terug te vallen, wordt de ernst van de situatie duidelijk wanneer we stilstaan bij de dagelijkse taken die afhankelijk zijn van een betrouwbare watervoorziening. Van het wassen van kleding tot persoonlijke hygiëne, het gebrek aan water heeft ons gedwongen te improviseren, om onszelf tevreden te stellen met de meest primitieve methoden van reiniging. Zelfs wanneer er sporadisch water uit de kraan druppelt, is de straal zo miezerig dat het slechts een paar schamele uurtjes aanhoudt, nauwelijks genoeg om zelfs de meest basale taken uit te voeren. In een tijd waarin zelfs het doortrekken van een toilet een luxe lijkt te zijn, is het duidelijk dat niet iedereen het zich kan veroorloven om water te kopen.
De laatste communicatie van de SWM op haar Facebookpagina is: “WEES ZUINIG MET WATER! Zo helpt u anderen ook over voldoende water te beschikken.” En de mededeling: “Ook op de zaterdag kunt u in het Aqua Dienstencentrum (Aqua DC) terecht voor onze Klantenservice en Incassodiensten.” Wat heeft de samenleving daaraan? Waarom is er geen grootschalige campagne vanuit de overheid om water huis aan huis of op basis van de klachten te voorzien aan de burgers. Er wordt helaas voor gekozen om het volk aan haar lot over te laten.
Het schandalige feit dat sommige gebieden wel toegang hebben tot water, terwijl andere gemeenschappen worden achtergelaten in een dorre woestenij, kan niet worden gerechtvaardigd. Terwijl we dagelijks worden geconfronteerd met dit nijpende probleem, blijken onze volksvertegenwoordigers te verzuimen aandacht te vragen voor de aanpak van deze kwestie. In plaats daarvan zien we politici zich opmaken voor verkiezingscampagnes, beloftes makend van deur tot deur, terwijl ze ons ondertussen in de steek laten en ons in een onverzadigbare dorst laten verkommeren.
Niemand staat op en neemt zijn verantwoordelijkheid. Het wordt tijd dat de SWM verantwoording aflegt voor haar falen, dat ze wordt gedwongen om de noodzakelijke maatregelen te nemen om ons te voorzien van het essentiële levenselixer dat ons wordt ontzegd.
Het volk verdient beter. Het is tijd dat degenen die belast zijn met het waarborgen van onze basisbehoeften eindelijk wakker worden en hun verantwoordelijkheden serieus nemen. Foei toch dat je niet eens een kan water uit de kraan kan krijgen.
