Alhoewel hij zelf in de VS is geboren en opgroeide in Zambia, het land van zijn moeder, maakte Issam Asinga er heel lang een punt van uit te komen voor Suriname, het land van zijn vader Tommy. Vrijdag mocht hij eindelijk zijn eerste stappen zetten onder de Surinaamse vlag tijdens de Zuid-Amerikaanse atletiekkampioenschappen in Brazilië. Zijn debuut fleurde hij meteen op met een knaller.
Eerst sleepte de pas achttienjarige sprintsensatie goud in de wacht op de 100 meter in een tijd van 9.89 seconden waarmee hij meerdere records aan flarden schoot. Zondag domineerde hij weer, dit keer op de 200 meter. Daar liet hij onder andere de Panamese favoriet Alonso Edward ruim achter zich en vestigde hij opnieuw een record.
Asinga maakt met die verrichtingen Surinamers blij, maar zoals bij elke prestatie van een Surinaamse atleet lagen beleidsmakers uit de politieke arena weer op de loer om die prestaties te misbruiken om politiek te scoren. Het begon vrijdag al, toen enkele van hen hem op sociale media feliciteerden met zijn gouden medaille op de 100 meter. Terecht? Ja, maar tegelijk druipt de hypocrisie ervan af, want geen van die beleidsmakers schijnt het belang van beleid maken voor en investeren in (top)sport nog in te hebben gezien.
Als ze dat wel doorhadden, had Suriname in diverse takken van sport op eigen krachten al talloze Asingas geproduceerd want aan talent schiet het land niet tekort. Maar zonder input van voornamelijk de overheid (maar ook het bedrijfsleven waarvan weliswaar gezegd mag worden dat die steeds meer hun best doen), is al dat talent er voor niemendal.
De schijnheiligheid die onze beleidsmakers tentoonstellen na indrukwekkende prestaties van Surinaamse atleten kan daarom soms misselijkmakend zijn. Maar als samenleving moeten wij ervoor waken dat het ons verbittert, zoals de afgelopen dagen uit commentaren op sociale media is gebleken. Als Surinamers mogen wij oprecht blij zijn en elkaar feliciteren met de prestatie van Asinga. Want, alhoewel hij zelf niet het product is van goed sportbeleid in Suriname, niet in Suriname woont en ook niet hier geboren en/of getogen is voelt hij zich evenveel Surinamer als degenen die dat wel zijn.
Zijn keus om Suriname te kiezen boven de VS waar hij geboren is en woont is het bewijs daarvan. Zijn inzet waarmee hij Suriname de afgelopen maanden en met name dit weekend wereldwijd op de kaart heeft geplaatst onderstreept zijn liefde voor het land.
Asinga heeft in Brazilië niet per se gelopen voor de Surinaamse beleidsmakers of politici die in plaats van concreet sportbeleid maken het liefst politieke munt slaan uit prestaties van sporters waar zij weinig tot niets aan hebben bijgedragen. Hij vertegenwoordigde in São Paolo de gehele Surinaamse bevolking. De taxichauffeur, de ambtenaar, de marktverkoper en de duizenden sprinttalentjes in stad en district voor wie hij nu al een idool is. Want ook die, vooral díe, zijn Suriname. Dus: gefeliciteerd Issam, maar ook gefeliciteerd Suriname.
