Diasporavoetbalsters Ravachelny van Ommeren, Rowena Ondaan, Mayra Tjin A Koeng, Griffith Vaissaire en Amy Banarsie zullen hun reis met de nationale vrouwenselectie naar Puerto Rico niet gauw vergeten. Niet zozeer vanwege de uitslag (de selectie verloor het voorlaatste pre-kwalificatieduel in Concacaf-verband met 2-0 en was daardoor effectief uitgeschakeld in het toernooi), maar vooral vanwege wat kort daarna gebeurde.
Toen bleek dat ze door een verkeerde boeking van vliegtickets niet op de connectievlucht naar Miami konden om van daaruit naar Suriname te vliegen, werden ze urenlang alleen zonder begeleiding op het vliegveld in Puerto Rico achtergelaten. Dat, terwijl teammanager Haroen ‘Luna’ Thakoerdien en bestuurslid Bidjai Mankoe van de Surinaamse Voetbalbond (SVB) eerder wel vertrokken.
Het gebeuren leidde niet alleen tot onrust rondom de selectie, maar zorgde ook voor beroering binnen de samenleving. Het was namelijk het zoveelste schandaal onder het huidige SVB-bestuur onder leiding van voorzitter John Krishnadath.
Het vorig jaar was er ook al dyugudyugu, toen bij de mannenselectie. Terwijl Natio onder Dean Gorré een stijgende lijn had ingezet door zich onder andere voor het eerst in langer dan 30 jaar te kwalificeren voor de Concacaf Gold Cup werd de bondscoach op stel en sprong ontslagen. Als reden voor het ontslag verwees de SVB naar de uitschakeling in dat toernooi en uitschakeling in de WK-kwalificatiecampagne enkele weken eerder aan de hand van Canada.
Vooral het laatste werd door grote delen van de samenleving, de voetbalgemeenschap in en buiten Suriname alsook Gorré en diens staf als onbegrijpelijk aangemerkt omdat Canada het beste land van de Concacaf-zone is. Het land eindigde onlangs als nummer 1 in de finaleronde van de Concacaf WK-kwalificatie boven de VS én Mexico en plaatste zich zo voor het eindtoernooi later dit jaar. Het feit dat alle drie landen gezamenlijk het eerstvolgende WK in 2026 mogen organiseren en het gegeven dat Mexico en de VS nagenoeg vaste klanten zijn op het mondiaal toernooi bewijzen dat Canada op het hoogste voetbalniveau zit. Ervan uitgaande dat Natio die pas drie jaar terug diasporaprofs verwelkomde van dit land zou winnen was dus een onrealistische, maar ook oneerlijke verwachting van het SVB-bestuur.
Terug naar de vrouwenselectie. De speelsters hebben, net als de mannen ook moeten lijden onder de onkunde en mismanagement van het SVB-bestuur. Het is alsof Gorré het zag aankomen. “Als je die mensen hoort praten. Het is niet onderbouwd en slecht voor het voetbal. De mensen van de Surinaamse bond hebben geen verstand van voetbal, laat staan profvoetbal”, bekritiseerde hij de bondsleiding na zijn ontslag.
In plaats van aan zelfreflectie te doen haalde het bestuur van de SVB kort na de reactie van Gorré fel uit naar de voormalige bondstrainer. Het moet geen verrassing heten als dat nu weer gebeurd richting de vrouwenselectie, vooral nadat de speelsters vorige week kort voor het thuisduel tegen Antigua en Barbuda in een gezamenlijke verklaring de vuile was van de bondsleiding buiten zetten en een boycot aankondigden.
“De wedstrijd van dinsdag 12 april zal voor ons de laatste zijn onder het bestuur-John Krishnadath”, las middenvelder Banarsie een week terug uit haar statement. “Wij zullen hierna niet meer uitkomen voor de nationale selectie, zolang dit bestuur er nog zit. Wij zijn erg trots op het feit dat we de kleuren van ons land mogen verdedigen en doen dit met veel liefde. Zowel de lokale als de diaspora dames willen met trots uitkomen voor het land, ons prachtig Suriname, maar dit is en wordt volstrekt onmogelijk gemaakt door gebrek aan leiding, materiaal en juiste mankracht.”
De vrouwenselectie klaagde in de verklaring over onder andere het gegeven dat het bestuur geen fysiotherapeut en ook geen keeperstrainer meestuurde naar Puerto Rico omdat het kosten wilde besparen. Het geeft het gevoel dat de bondsleiding niet serieus omgaat met de ontwikkeling van de selectie en dat met de pet werd gegooid naar hun prestatie op het kwalificatietoernooi.
Een zichzelf respecterend bestuur zou na al deze schandalen de eer aan zichzelf hebben gehouden, zou je zo denken, zoals dagenlang geroepen werd door protesteerders bij het SVB-gebouw na het ontslag van Gorré. Maar, zoals bij eerdere missers in het verleden is gebleken, maakt het dit bestuur niet zoveel uit wat er verkeerd gaat. Zolang het nog kan blijven aanzitten en genieten van de privileges die daaraan verbonden zijn, zoals reizen naar Qatar waar op 31 maart het jaarlijkse Fifa-congres werd gehouden.
Het heeft er veel van dat er pas verandering zal komen wanneer de verenigingen en lidbonden die het bestuur kiezen er, net zoals de vrouwenselectie ook genoeg van krijgen. Tot dan is de hoop op een ommekeer in het gevoerde beleid én echte ontwikkeling van ons vrouwenvoetbal en het Surinaamse voetbal in het algemeen tevergeefs.
