In Suriname hebben we een slechte gewoonte om van basiszaken showprojecten te maken. Krijgt een dorp in het achterland water? Dan is de leiding van het land daar aanwezig om ervoor te zorgen dat de natie via de overheidsmedia ervan op de hoogte is. Ja, we hebben water gebracht. Eindelijk, na tientallen jaren. Dus de dorpsbewoners moeten blij zijn. De vorige regering heeft het niet gedaan. Is dit de manier hoe men om moet gaan met het volk?
Het is een overheidstaak om ervoor te zorgen dat eenieder over nutsvoorzieningen beschikt? Is het dan belangrijk onder welke regering dit gebeurt? Showprojecten zijn dit vanuit de regering. En dit is een slechte gewoonte van elke regering. De regering heeft water gebracht voor de mensen. Dit is pure onzin. Water is een grondrecht. Het is de taak van de overheid om ervoor te zorgen dat deze nutsvoorziening voor alle inwoners van Suriname beschikbaar is. Politiek bedrijven hiermee, is uit den boze. Het is niet een politieke partij die haar eigen middelen aanwendt om dit soort projecten voor de gemeenschap te realiseren. Het gebeurt met middelen van de samenleving.
Compliment
Onlangs was er na maanden weer een regeringspersconferentie. De persconferenties van de regering werden op reguliere basis gehouden, maar sinds het incident waarbij onze collega Jason Pinas door lijfwachten van de vicepresident bij het gebouw van De Nationale Assemblee werd mishandeld en beroofd van zijn mobiele telefoon, heeft de regering geen persconferenties meer belegd.
De journalisten voerden als gevolg de mishandeling en beroving op 16 december een boycot in tegen de tweede man van het land. Ze zouden de vicepresident niet meer in het nieuws brengen en weglopen als die op persconferenties aan het woord zou komen. Kennelijk heeft men uit egards voor de vicepresident besloten om geen regeringspersconferenties meer te houden waarop de president en zijn vicepresident aanwezig zouden zijn. De boycot is voor twee maanden ingesteld, dus zal deze week bekend worden hoe verder met deze case.
Vrijdag zaten de ministers Albert Ramdin (Buitenlandse Zaken, International Business en Internationale Samenwerking), Armand Achaibersing (Financiën en Planning) en Kenneth Amoksi (Justitie en Politie) aan bij de regeringspersconferentie. Eerlijkheidshalve is een compliment op zijn plaats betreffende de inrichting van de persconferentie.
Journalisten hadden, vorig jaar oktober verenigd in het Media Collectief, per schrijven aan de president gevraagd om onder andere te gaan naar een vraag-antwoordsysteem op de persconferenties waarbij een journalist direct antwoord krijgt de gestelde vraag. Geen systeem meer van vragenrondes waarbij tien en soms zelfs twintig vragen werden gesteld alvorens bewindslieden antwoord gaven. Vragen werden dan soms niet beantwoord en de journalist kon niet doorvragen.
Vrijdag was dat wel het geval. Er werden vragen gesteld waarop direct werd geantwoord door de bewindslieden. Er kon zelfs worden doorgevraagd. Een compliment hiervoor. Maar, één advies….misschien moeten de ministers kortere antwoorden geven.
Sam Polanen
Suriname heeft op vrijdag 11 februari een grote zoon verloren: Sam Polanen. Hij was de kenner van het Surinaams staatsrecht en wist vrijwel alles van ons kiesstelsel. Opmerkelijk is, dat Polanen zijn studieloopbaan in de tandheelkunde begon, maar al gauw maakte hij de overstap naar de studie rechten. Bij terugkeer in ons land ging Polanen aan de slag als secretaris van de Grondwetscommissie 1975. Ook was hij van 1976 tot 2009 docent staats- en bestuursrecht aan de Anton de Kom Universiteit van Suriname.
Bekend op het gebied van het kiesstelsel werd hij in 1987 toen hij als lid en later als voorzitter van het Onafhankelijk Kiesbureau (OKB) aan de slag ging. Polanen probeerde de burger ook te scholen door het uitbrengen van een boekwerk, getiteld Het kiesstelsel van de Republiek Suriname. Met dit boekwerk gaf Polanen uitleg over de werking van het kiesstelsel. Hij was ook belast met het wetgevingsproces dat uitmondde in het kiesstelsel van 1987.
In 2011 werd Polanen door president Desi Bouterse tot voorzitter van de Staatscommissie Grondwetsherziening benoemd. Deze commissie, waarin onder andere ook de politicoloog Hans Breeveld zaten, had als taak een voorstel te doen over een herziening van de Grondwet van 1987. In 2016 overhandigde Polanen het eindrapport van de commissie aan president Bouterse. Helaas zien wij dat er niets gebeurd is met het eindrapport van deze commissie, dat nooit openbaar is gemaakt. Ook lijkt het erop dat de huidige regering niets met het werk van vijf jaar gaat doen van de Staatscommissie Grondwetsherziening. Dit is niet alleen kapitaalvernietiging, maar ook een verspilling van kostbare tijd van de commissieleden.
Samuel Francis Polanen is 80 jaar oud geworden. Moge zijn ziel in vrede rusten!
