Terwijl president Chan Santokhi zich de afgelopen dagen heeft beziggehouden met het voeren van gesprekken met de Guyanese president, Irfaan Ali, zien we dat onze burgers keihard moeten betalen voor laboratoriumonderzoeken. Onze gezondheidssector is alleen maar aan het creperen en we merken nauwelijks beweging vanuit het ministerie van Volksgezondheid om enige verlichting c.q. oplossing te brengen voor de samenleving.
“Als je nu ziek wordt, dan yu o dede”, is hoe er over de gezondheidssector wordt gesproken. Het probleem van de laboratoriumdiensten is al geruime tijd gaande. We merken ook geen bemiddeling vanuit de regering om zo snel als mogelijk een oplossing te brengen terwijl we wel een Wet basiszorgverzekering hebben. Communicatie naar de burger toe is slecht vanuit zowel de particuliere labs als vanuit de verzekeringsmaatschappijen. Burgers worden voorgehouden dat ze gerust kunnen betalen voor de laboratoriumdiensten en ze mogen daarna declareren voor restitutie.
Verzekerden voelen zich beetgenomen, omdat ze niet het volledige bedrag krijgen. Sommige betalen meer dan SRD 1.000 om vervolgens maar een kwart van het bedrag terug te krijgen. Het resterend bedrag wordt onder de noemer “voor eigen rekening” geplaatst. Dit terwijl de directeur van het Staatsziekenfonds (SZF) heeft bekendgemaakt dat de burgers hun geld terugkrijgen. Hij verzuimt er echter bij te vermelden dat de mensen minder dan de helft terugkrijgen. Dat is pas echt eerlijk zijn naar de mensen toe.
Als burger vraag je jezelf af wat voor voordelen het heeft om verzekerd te zijn als je toch zelf voor de diensten moet betalen. We vergeten dat het land in een financiële crisis zit, prijzen van diensten en producten gaan met de dag de lucht in en de salarissen blijven hetzelfde. Het gevolg is dat personen, vanwege gebrek aan geld, geen labdiensten meer afnemen. Dit heeft tot gevolg dat ziektes en mogelijke onderliggende aandoeningen veel te laat ontdekt worden. Uiteindelijk hebben we alleen maar meer zieke mensen die extra zullen drukken op de diensten van de ziekenhuizen en de overheid verder in de kosten jagen.
De ziekenhuizen hebben ook per 1 augustus geweigerd om patiënten te helpen die zich poliklinisch aanmelden voor laboratoriumdiensten. Eerder hadden de ziekenhuizen wel hun medewerking verleend. Inmiddels is het al een maand dat de problematiek van de labdiensten gaande is waarbij er tot nu toe geen oplossing is en de burgers er de dupe van worden.
Geen medische verbruiksmaterialen
Dat de vakgroep Orthopedie van het Academisch Ziekenhuis Paramaribo (AZP) op een gegeven moment de mededeling heeft moeten doen dat er geen gips in voorraad was, getuigt van hoe slecht het gaat met de gezondheidszorg in ons land. Inmiddels is bekendgemaakt dat de gipsvoorraad van het AZP is aangevuld. Het is onvoorstelbaar dat dit zich voordoet.
Continue moeten patiënten van ziekenhuizen horen dat bepaalde ingrepen niet uitgevoerd kunnen worden vanwege een gebrek aan medische verbruiksmaterialen. De situatie is van dien aard dat er continue inzamelingsacties in het buitenland gehouden moeten worden om ziekenhuizen tegemoet te komen. Als onafhankelijke staat moeten we gaan bedelen om de burger de meest basale basiszorg te kunnen geven. Het is schaamteloos.
Het ziet ernaar uit alsof de gezondheidszorg in Suriname aan zijn lot wordt overgelaten. De ziekenhuizen moeten maar zelf zien hoe ze het hoofd boven water houden. De burger moet proberen om niet ziek te worden anders is het een lijdensweg als je niet genoeg ‘cash’ op zak hebt. Als hooggeplaatsten ziek in dit land ziek worden, dan vliegen ze met een businessclassticket voor geneeskundige behandelingen naar het buitenland. Schaamtelozer kan het niet. De gewone burger mag stikken en doodvallen. Schaamtelozer kan het niet.
Ook zij die behoefte hebben aan een basiszorgverzekeringskaart kunnen die maar niet krijgen, waaronder zwangere vrouwen waar optimale prenatale controle noodzakelijk is. We moeten ook niet vergeten dat specialisten het land verlaten, omdat ook zij het niet meer zien zitten. Als ook deze groep het land verlaat, zegt het ook al hoe laat het is in onze gezondheidszorg.
Velen hebben leningen genomen om hun studie te kunnen betalen, want het kost nogal veel om je te specialiseren in de geneeskunde. Vanwege de liefde voor land en volk keren vele van deze artsen na hun specialistische studie weer terug naar Suriname. Omdat de studieschulden ook hen de das omdoen en ze geen toekomst of perspectieven meer hebben of zien, verlaten ook zij Suriname.
En terwijl onze gezondheidszorg op zijn gat ligt, komt de president met het nieuws dat er acht bedrijven geïnteresseerd zijn om de brug over de Corantijnrivier te bouwen. Ook werd vorige week bekend dat openbare markt van Nickerie voor een slordige US$ 5 miljoen wordt gerenoveerd. Familie, vrienden en partijgenoten van de huidige coalitie zijn ruimhartig geaccommodeerd met een baan, sommigen zelfs met twee of meerdere banen. Het is dan ook schaamteloos dat de overheid de financiële problemen in de gezondheidszorg niet aanpakt.
Ook de problemen in het onderwijs lijken geen prioriteit te genieten. Goede gezondheidszorg en goed onderwijs zijn beide hard nodig om een land tot ontwikkeling te brengen. Helaas zijn gezondheidszorg en onderwijs geen sexy onderwerpen voor politici. Een gezonde burger die goed onderwijs heeft genoten is van eminent belang voor het welzijn en de welvaart van de totale natie.
