Suriname maakte op 25 mei 2020 de keus voor modern leiderschap. De politieke ontstaansgeschiedenis van de NDP herbergde in zich onderdrukking en onderwerping van ons volk aan een groep mensen die de macht grepen. Deze politieke machtsgroep breidde haar economische macht uit met een soort Afrikaans model van heerschappij over eigendommen van de staat. Het krijgsheerschap teerde op een basis van voornamelijk ongeschoolden, terwijl in de top de rijke handelaren en ondernemers werden gepositioneerd en voor het karretje van de NDP-krijgsheren werden gespannen.
Definitie krijgsheer: Een krijgsheer is een militaire en politieke leider, die controle heeft over een beperkt gebied, meestal onafhankelijk van de centrale regering. Een krijgsheer is in essentie niet veel anders dan een roverhoofdman, bendeleider, of piraat die zijn ‘beroep’ op grote schaal uitoefent en daarbij een bepaald territorium onder exclusieve controle heeft.
Maar wat is een staatsman? Politicoloog Stefaan Walgrave van de Universiteit van Antwerpen zegt er het volgende over: “Hoe definiëren we een staatsman? Ik zou zeggen: iemand die onpopulaire beslissingen neemt en compromissen durft te sluiten in ‘s landsbelang. Iemand die daarbij ook tegen zijn eigen partij durft in te gaan,” aldus Walgrave.
Carl Devos van de Universiteit van Gent zegt: “Het vooral los kunnen komen van eigen partijbelangen. Het gaat om een hoger doel dienen, ook al ligt dat bij de kiezer soms moeilijk. Een staatsman hanteert een strenge deontologie en handelt bedachtzaam,” aldus Carl Devos. (Bron: de Standaard, 26-10-2018)
De krijgsheren, bejaarde top NDP’ers met een militaire achtergrond hebben zowel in het binnenland als in de kustvlakte de staat Suriname volledig geplunderd. Hun idee van een land ontwikkelen baseerden zij op de enorme haat jegens het ex-moederland en het kapitalisme. Hun ideologie hield in dat rijkdommen aan Surinamers toebehoorden en niet aan de witte man. Dit primitief denken doet denken aan Zimbabwe en Zuid-Afrika die blanke boeren onteigenden en de neergang van de agrarische sector was gauw merkbaar. In Suriname deed Desi Bouterse niet anders dan dit model toepassen en hij ging in de leer bij de president van Equatoriaal Guinee, een rijk olieproducerend land met een straatarme bevolking en een zeer welgestelde top van het land.
Zeer kwalijk is dat de NDP-krijgsheren de Marrons misleiden via granmans, kapiteins en partijtoppers uit deze etnische groep die de arme achterban in het binnenland moesten neutraliseren met beloften van grondenrechten. De Inheemsen ondervonden hetzelfde bedrog met een ex-president die zich pikin ingi boi noemde. Het binnenland werd door de krijgsheren aldus als strategische verdedigingslinie beschouwd voor het beschermen van hun gestolen rijkdommen. De lagere partijgoden namen genoegen met de kruimels. Het leger werd zelfs ingezet ter bescherming van de privébelangen van de krijgsheren en hun entourage. En intussen steeg de koers en verarmde het volk nog verder.
De Surinaamse middenklasse werd weggevaagd, want in dit model van krijgsheerschap was West-Europa met haar kapitalisme de grote vijand. Export-Import Bank of China, Dalian en CHEC profiteerden mee met de doctrine van het krijgsheerschap en de staat Suriname werd voor tientallen miljoenen dollars opgelicht. Steeds meer raakte de NDP geïsoleerd van zichzelf omdat zij ook de centrale regering vormde.
Staatsstructuren en organen werden volledig uitgehold ten gunste van het krijgsheerschap. Van ontwikkeling was geen sprake. Integendeel, de gevolgen van het wanbeleid zijn momenteel moordend. De huidige president kreeg op 25 mei 2020 het vertrouwen van het volk, maar ook van het buitenland. Dit is het grootste gevaar voor de krijgsheren, die beseffen dat met deze president modern bestuur en leiderschap haar intrede heeft gedaan. De harde strijd van ons volk heeft als kern hoe Bouterse verder onschadelijk te maken die op de armoede zijn imperium bouwde en hoe Chan Santokhi verder te versterken die de moderne samenleving bouwt door (dienstbaar)leiderschap en staatsmanschap.
De staat in een staat-gedachte van de NDP-top door het binnenland als haar privéeigendom te beschouwen en zelfs oproepen hun belangen met de wapens te verdedigen, is een halt toegeroepen door de huidige president. Dat het de huidige regering menens is bewijzen de strafrechtelijke onderzoeken en processen tegen prominente NDP’ers. En terwijl de regeringskaravaan verder trekt richting de internationale wereld is het schip van de NDP aan het zinken.
Drie belangrijke zaken voor het instorten van het Bouterse-imperium zijn de goede strategie van de huidige regering om continu te verwijzen naar de oorzaken van de huidige ellende en voorts onze kritische burgers, ook binnen de NDP. Rest ons land nog de bijdrage van de onderzoeksjournalisten die de weelde en rijkdom van de krijgsheren gaan blootleggen. Het bedrog van de NDP vraagt hierom, want ons volk is veel te lang van alles voorgelogen.
De NDP heeft de eigen Surinamers zwaar aangevallen, onderling verdeeld, vals beschuldigd en verarmd. Het doek is gevallen voor deze valse NDP-ideologie. Er is geen weg meer terug, met het aantreden van de huidige president. De NDP-oude valse stijl is ontmaskerd, tijd voor de partijgenoten om zichzelf nu in de spiegel te kijken en hun verantwoordelijkheid te nemen in plaats van de ontwikkeling te frustreren die zijzelf nooit heeft kunnen brengen voor Suriname.
Angela Fernald
afernald34@gmail.com
