Op zaterdag 23 februari is er een grote demonstratie gepland in Caracas door verdedigers van de Bolivariaanse revolutie. Starnieuws bericht dat de oppositie een grote demonstratie organiseert. Daar klopt gewoon niets van en is zoals gewoonlijk gekopieerd uit de rechtse westerse pers. Starnieuws toont een foto van een massademonstratie. Ik ben in Caracas, maar de massademonstratie die ik heb meegemaakt was pro-revolutie, niet ertegen. Als er twee massademonstraties waren, dan had ik het zeker geweten, want de plekken om de straten te vullen met honderdduizenden mensen zijn geconcentreerd langs Ć©Ć©n grote boulevard.
Rond 11.00 uur gingen Ramon en ik naar een plein in Ć©Ć©n van de buurten van Caracas. Venezuela is dichtbevolkt en heuvelachtig. Demonstranten komen niet als individuen, maar georganiseerd vanuit buurten, vakbonden, boerenorganisaties, vrouwenorganisaties en tal van andere organisaties. Ze verzamelen zich op allerlei pleinen, hebben hun vlaggen en baniers en scanderen leuzen. Ik heb tal van demonstraties meegemaakt in Nederland. Daar kom je als individu naar een demonstratie, tenzij je van een organisatie bent, dan kom je met je kameraden van die organisatie. Hier is de sfeer iets anders. Allerlei mensen die mij niet kennen komen naar me toe en spreken me in het Spaans aan. Ze willen je leren kennen. Ze waarderen het als je als buitenlander de revolutie steunt. Ze geven me een knuffel, maken een selfie met me. En dat doen ze ook met andere internationalisten die op de demonstratie zijn.
De meeste mensen zien er arm uit in kleding met gelaatstrekken die een hard leven verraden. Het zijn voornamelijk mensen met een donkere huidskleur (Afro-Venezuelanen, Inheemsen, Mestiezen). De aanhangers van GuaidĆ³ zijn voornamelijk witte Venezolanen van de upper class.
Op ieder plein is er een kleine truck met een geluidsinstallatie en sprekers en muzikanten. Salsamuziek laat sommigen dansen. De pleinen komen uit op de lange boulevard. De demonstranten lopen op de boulevard en iedere keer sluit dan een plein aan bij de demonstratie. Ons deel wordt geleid door vrouwen. Dat geldt overigens voor veel groepen in de demonstraties. Ze schreeuwen leuzen als “ChĆ”vez is niet dood. Er zijn miljoenen ChĆ”vez. Wij zijn ChĆ”vez.” “Wij zijn geen kolonie van de Gringo Amerikanen. Wij zijn Latijns-Amerikanen.” “We horen hem. We voelen hem. ChĆ”vez leeft.” En dat rijmt dan allemaal in het Spaans.
Onze mars langs een eindeloos lange boulevard en duurt vier uur. De weg is niet plat, maar heuvelachtig. Als je in een dal bent, kun je voor en achter je zien dat het om honderdduizenden mensen gaat. Hetzelfde geldt als je op een top zit. De hele demonstratie is een combinatie van Salsamuziek, speeches langs de weg en het scanderen van leuzen in de felle zon.
Het politiek bewustzijn van de gewone Venezolaan is heel hoog dankzij de politieke educatie die ChĆ”vez heeft ondernomen sinds 2000. We lopen langs een boulevard als een jonge demonstrant mij wijst op een standbeeld van Guaicaipuro, een Inheemse leider die in de zestiende eeuw een opstand leidde tegen de Spanjaarden. De demonstrant doet een bokser na met boksbewegingen en vertelt over hoe Guaicaipuro een inspiratiebron is voor de huidige strijd tegen imperialisme. Dit is hun tweede onafhankelijkheid. De eerste was onder leiding van Bolivar en riep de onafhankelijkheid van Spanje uit. De tweede is onder leiding van ChĆ”vez voor een betere samenleving van waardigheid en sociale rechtvaardigheid en een droom van een samenleving met liefde en respect. Ze hebben een hoog historisch bewustzijn en kennen de verhalen van de strijd van hun historische leiders en verbinden die met hun huidige strijd. “We zullen niet teruggaan naar slavernij onder het Yankee imperialisme en hun marionetten. Wij zijn het Venezuela van de Marrons, van de Inheemse strijders, van Bolivar en ChĆ”vez.”
Als je in de demonstratie loopt en je voelt de energie en de kracht van een revolutionair volk, dan realiseer je dat deze revolutie onmogelijk verslagen kan worden zonder een massale militaire invasie gevolgd door een massale slachtpartij. Want deze mensen zullen zich niet zonder slag of stoot overgeven.
Op het plein en na de demonstratie heb ik de gelegenheid om uitgebreid te spreken met de lokale leiders van de demonstratie. Ze hebben een merkwaardige combinatie van socialisme en christendom. Ze zijn heel gelovige Christenen. Een zegt: “We hebben geluk dat de bourgeoisie atheĆÆst is, want onze strijd is een spirituele strijd voor een beter bestaan. En God is aan onze kant en niet aan de kant van de atheĆÆsten.” Het is dus gek genoeg geen Marxistisch verhaal, maar een soort Christelijke bevrijdingstheologie vermengd met Inheemse filosofie. ChĆ”vez en Maduro zijn ook gelovige katholieken.
ChƔvez is voor hen niet zomaar een goede leider die het beste voor heeft met zijn volk. Het is een denker, een filosoof, iemand die ideologische bijdragen levert aan de revolutie. ChƔvez wordt steeds geciteerd als er een probleem bediscussieerd wordt. ChƔvez was heel belezen. Hij kon over allerlei onderwerpen meepraten, leren van deskundigen en zijn eigen ideeƫn vormen.
Het volk van Venezuela is heel goed geĆÆnformeerd over wat er gebeurt in en buiten Venezuela. Op televisie kun je live reportages volgen over wat er aan de grens gebeurt. En dat beeld is volledig anders dan wat er in de Westerse pers, die trouw gekopieerd wordt in de Surinaams pers, gerapporteerd wordt. Als je die pers volgt, denk je dat Maduro gek geworden is en Columbia wil aanvallen om te voorkomen dat voedselpakketten binnenkomen om een volk dat verhongert te voeden.
Neem de kwestie van voedselpakketten. Wat zijn de feiten? Venezuela lijdt onder een hevige economische crisis die voornamelijk veroorzaakt is door een combinatie van de daling van de olieprijzen en de economische boycot van Amerika en Venezolaanse kapitalisten. Er is een enorme inflatie. Als de regering de lonen zou verhogen, dan zou dat snel teniet worden gedaan door hogere prijzen in de winkels die ze niet onder controle hebben. Dus heeft Maduro in 2016 een ander systeem bedacht om het volk te helpen. Het heet de Lokale ComitƩs voor Aanbod en Productie. Per buurt wordt een comitƩ opgezet, dat een inventarisatie maakt van de families die behoefte hebben aan voedselpakketten. Het comitƩ stelt de lijst samen. De regering heeft een infrastructuur opgezet van inkoop, opslag en distributie. De gezinnen kopen een voedselpakket voor ongeveer 3 US-dollar. Een pakket bevat voedsel voor een maand, waaronder rijst, olie en dergelijke.
Op deze manier wordt sinds 2016 maandelijks aan zes miljoen gezinnen (20 miljoen mensen) voedselpakketten gedistribueerd om de controle van de kapitalisten op de handel te omzeilen. Het volk van Venezuela begrijpt dat dit een manier is om de economische crisis te bestrijden. In Colombia zijn de afgelopen drie maanden 4.000 Inheemsen gestorven van de honger. Toen GuaidĆ³ aankondigde om aan de grens met Columbia voedselpakketten voor Venezuela te verzamelen, heeft Maduro 40.000 pakketten naar de Colombiaanse grens gestuurd voor de Inheemsen. Om te voorkomen dat duizenden Inheemsen de grens naar Venezuela zouden oversteken om de pakketten te halen, heeft het Colombiaanse leger de grens gesloten. Dat zie je op de televisie van Venezuela, maar is niet gerapporteerd in de Westerse pers die steeds doet voorkomen alsof Venezuela de grens heeft gesloten.
GuaidĆ³ had verkondigd dat hij 600.000 vrijwilligers had gemobiliseerd die de pakketten aan de grens zouden komen halen om in Venezuela te distribueren. Ze zijn niet komen opdagen.
In de Westerse pers zie je beelden van geweld met als boodschap: het geweld komt van Venezuela omdat ze willen verhinderen dat voedsel het land binnenkomt. Op televisie zie je de andere kant van het verhaal. Gemaskerde mannen komen vanuit Colombia de grens van Venezuela binnen, weten twee pantserwagens van de politie te veroveren en rijden in volle vaart om de grenspost van Colombia te bestormen. Een eenheid van de Venezolaanse garde weet ze te stoppen. Ze vluchten uit de pantserwagens en worden aan de Colombiaanse kant ontvangen door oppositieleiders. Het was een provocatie om te doen voorkomen alsof Venezuela een aanval op Colombia zou uitvoeren.
Dat verhaal lees je niet op Starnieuws en in de Westerse pers.
GuaidĆ³ heeft gezegd dat hij met steun van het leger in een helikopter naar Colombia is gegaan. Hij suggereert dat hij steun heeft in het leger en het een kwestie van tijd is voordat het leger overloopt naar hem.
In Venezuela is het verhaal anders. De procureur-generaal heeft een strafrechtelijk onderzoek lopen naar GuaidĆ³. Er zijn twee mogelijkheden: GuaidĆ³ arresteren en een internationale dynamiek in werking stellen voor een invasie of hem in staat te stellen om naar het buitenland te gaan. In Venezuela is er een enorme woede van het volk tegen GuaidĆ³. Zijn veiligheid in Venezuela is ook heel onzeker, ondanks de Westerse propaganda als zou hij steun hebben onder het volk. Maar volgens opiniepeilingen vĆ³Ć³r zijn zelfproclamatie als president, kende slechts 20% van het volk zijn naam.
Oppositieleiders die meegedaan hebben met de verkiezingen als opponent van Maduro hebben bijna 40% van de stemmen gehaald. Zij vragen zich openlijk af waar GuaidĆ³ het lef vandaan haalt om zichzelf tot president uit te roepen zonder mee te hebben gedaan aan een presidentsverkiezing.
In Venezuela is het verhaal dat GauidĆ³ met steun van de regering met een helikopter naar Colombia vervoerd. Met andere woorden, GuaidĆ³ is nu niet meer in Venezuela. Het is de vraag of zijn bazen in Washington daar blij mee zullen zijn. Hij hangt het verhaal op dat dit bewijst dat hij steun heeft in het leger. Maar het feit dat hij niet in het land is, is wel belangrijk.
Hoe zit het met het leger? Je moet praten met de activisten in Venezuela om te begrijpen waarom een coup geen kans van slagen heeft. Ik sprak met Ana, de coƶrdinator in Caracas voor de volksmilitie. Ruim twee miljoen mensen zitten in de milities. Een couppleger zal niet alleen te maken hebben met soldaten en andere militairen in het leger die in opstand zullen komen tegen de coup zoals in 2002 gebeurde. Toen hebben generaals een coup uitgevoerd, maar officieren en militairen samen met een miljoen mensen die optrokken naar het presidentieel paleis waar de coupplegers zaten, hebben die coup binnen 36 uur teruggedraaid. Nu zullen ze ook tegenover gewapende milities komen te staan.
De toekomst van Venezuela ziet er grimmig uit vanwege de gecoƶrdineerde Westerse media-, economische en politieke campagne. Van binnenuit is de kans erg klein dat de Bolivariaanse revolutie verslagen zal worden. Een bloedige militaire invasie is een optie, maar daar durft zelfs Trump nog niet aan ondanks alle bedreigingen en propaganda.
Sandew Hira
