Volksheld Kenneth Slooten maakt vooral duidelijk dat de achterban van de NDP compleet misleid en misbruikt wordt door mensen als Abrahams en Simons. Immers, de persoon achter Simons is Abrahams met zijn fortuin, vergaard tijdens zijn korte ministerschap, waar volgens Slooten drie generaties Abrahamen van kunnen genieten. Maar vertelt u mij beste NDP’er; hoe zit het met de toekomst van uw kinderen beste NDP’ers? Hoeveel generaties van uw kinderen kunnen eten en drinken zonder zorgen omdat u loyaal op de egoïsten van de NDP stemt?
Kan het Surinaams volk het verkroppen dat een topper van een Surinaamse politieke partij, die net Simons zo geweldig heeft aangekondigd als redder van de partij, met de dood bedreigingen uit? En opmerkelijk genoeg wordt het ook nog opgenomen zodat het verder op social media verspreid kan worden. Wat moet je denken van degene die bedreigt en degene die de opname heeft gemaakt? Abrahams, zijn dit uw vrienden?
Terug naar het interview van volksheld Kenneth Slooten. Slooten ontbloot mogelijk, als je goed luistert naar wat hij uit de doeken doet en erover nadenkt, in zijn recente interview het aanstaande debacle waar Suriname in terecht kan komen namelijk; een dominante coalitie van VHP en NDP. Terwijl de NDP-achterban kwijlt bij de mogelijkheid om in 2025 op Simons te mogen stemmen vergeet ze dat Abrahams, de man met genoeg geld voor drie generaties familieleden, de persoon achter Simons is. Dus NDP-achterban, u wordt bedrogen waar u bij staat. Ook de VHP-achterban gaat niet vrijuit.
Een VHP-NDP-coalitie zou fataal zijn voor Suriname. Alle checks en balances zouden wegvallen en corruptie zou op alle niveaus koning, keizer, admiraal zijn. Dit durf ik te stellen als we Kenneth Slooten moeten geloven wanneer hij het heeft over het door hem opgestelde rapport waaruit blijkt dat VHP’ers die eerder op het ministerie van openbare werken de scepter zwaaiden de boel hebben bedonderd, grof zouden hebben gestolen en nu blijkt, ermee zijn weggekomen.
Maar ook de achterban van de VHP wordt gewaarschuwd door Slooten. Slooten maakt ook duidelijk dat VHP’ers hebben zitten roven op het Ministerie van Openbare Werken.
Het verhaal dat de kroongetuige Slooten verder doet, heeft te maken met de suggestie dat Bouterse met het rapport van Slooten de hele VHP zou kunnen laten opsluiten in Santo Boma. Dit was uiteraard voordat Bouterse zelf, als de Surinaamse Michael Jackson, verdween voor de ogen van land, volk en de rest van de wereld.
Vervolgens vertelt Slooten in één adem dat die bewuste corrupte VHP’ers toen de nieuwe minister van Openbare Werken Abrahams, de “Terminator van de NDP”, hebben omgekocht om het rapport niet uit te brengen. Abrahams zou zich zo hebben laten omkopen en zo is de zaak in de doofpot beland. Ik ben geneigd Kenneth Slooten voor de volle 100% te geloven. Hij zal het rapport nog ergens hebben liggen en dat rapport moet naar de pers. U moet maar zelf luisteren naar het interview.
De VHP kan zich nu nog op één manier redden; De voorzitter van de VHP, Chan Santokhi, ontkomt er nu niet aan om publiekelijk te verklaren NOOIT met de NDP te willen samenwerken zolang Simons en Abrahams de dienst uitmaken.
Als de VHP dit niet doet, dan stel ik voor dat het rapport van Kenneth Slooten spoedig opgespoord wordt door het OM en de PG zodat er een gedegen onderzoekstraject ingezet wordt.
Corruptie is een wijdverspreid probleem dat ontwikkelingslanden teistert en fungeert als een grote belemmering voor sociale en economische vooruitgang. Het bestrijden van corruptie is bijzonder moeilijk in landen waar de elite nauwe banden heeft en elkaar de hand boven het hoofd houdt. In dit artikel onderzoeken we waarom corruptie in dergelijke contexten zo moeilijk uit te roeien is en welke strategische benaderingen potentieel effectief kunnen zijn.
De complexiteit van elitaire netwerken, economische belangen en patronage, clan- en familierelaties
In veel ontwikkelingslanden vormt de elite een kleine, nauw met elkaar verweven groep die essentieel is voor de macht en invloed. Deze netwerken beïnvloeden zowel de politieke als de economische aspecten van de samenleving en zijn vaak diep ingebed in institutionele structuren. Hierdoor creëren ze een zelfversterkend systeem waarin belangenverstrengeling en corruptie gedijen.
Politieke bescherming en immuniteit leiden tot een diep gewortelde interne corruptiecultuur en kan alleen worden opgeschoond door mensen van buiten die naar binnen gaan en een complete ravage aanrichten door anti-corruptief op te treden. Deze mensen moeten ook niet bang zijn voor hun leven en bereid zijn te sterven. Dood gaan we toch allemaal een dagje. Corruptie wordt vaak beschermd door politieke elites die in machtsposities zitten. Deze individuen zijn in staat om wetgeving te beïnvloeden, rechtszaken te manipuleren en institutionele barrières te creëren die onderzoeken en strafvervolging moeilijk maken. Politieke bescherming zorgt ervoor dat corruptie onbestraft blijft.
De economische elite, bestaande uit machtige zakenlieden en bedrijven, profiteert vaak van corruptie via gunstige contracten, belastingvoordelen en monopolies. In ruil voor politieke steun verleent deze groep economische voordelen aan hun politieke beschermers. Dit patronagesysteem versterkt corrupte praktijken en zorgt ervoor dat economische middelen herverdeeld worden onder de elite, in plaats van ten goede te komen aan de samenleving als geheel.
In veel ontwikkelingslanden spelen clan- en familierelaties een cruciale rol in het sociale en politieke leven. Deze relaties versterken wederzijdse belangen en verplichtingen binnen de elite, wat het moeilijk maakt om corruptie aan te pakken, aangezien familie- en clangebonden loyaliteiten vaak zwaarder wegen dan wettelijke verplichtingen of sociale rechtvaardigheid.
Wat zijn de barrières voor corruptiebestrijding?
Overheidsinstellingen in ontwikkelingslanden zijn vaak zwak en lijden aan een gebrek aan middelen en capaciteiten. Deze zwakheden maken het moeilijk om corruptie effectief te bestrijden omdat toezicht- en handhavingsmechanismen inefficiënt en inadequaat kunnen zijn.
Transparantie en verantwoording vormen de kern van corruptiebestrijding. In veel ontwikkelingslanden is er een gebrek aan mechanismen voor publieke controle en verantwoording. De afwezigheid van een vrije pers, onafhankelijke waakhonden en effectieve juridische systemen compliceert de strijd tegen corruptie. Burgers, ambtenaren en journalisten die corruptie aan de kaak stellen, lopen vaak aanzienlijke risico’s, zoals intimidatie, bedreigingen en geweld. Angst voor represailles verhindert veel mensen om corruptie te melden of te bestrijden.
Hoe corruptiebestrijding strategisch te benaderen?
Het opbouwen van robuuste, transparantie en verantwoording bevorderende instellingen is essentieel voor corruptiebestrijding. Dit omvat het versterken van justitie, het creëren van onafhankelijke anti-corruptie commissies en het verbeteren van wetshandhavingsinstanties. Internationale organisaties en donorlanden kunnen een sleutelrol spelen door hulp te bieden in de vorm van financiële steun, technische bijstand en training. Het ondersteunen van burgermaatschappijorganisaties en onafhankelijke media kan eveneens bijdragen aan een cultuur van transparantie en verantwoording.
Publieke betrokkenheid en bewustwording zijn cruciaal. Educatiecampagnes om burgers te informeren over hun rechten en de schade van corruptie, evenals platforms voor burgers om corruptie te melden, kunnen helpen bij het creëren van een omgeving waarin corruptie minder wordt getolereerd. Effectieve wetgeving en mechanismen om klokkenluiders te beschermen zijn cruciaal om corruptie aan het licht te brengen. Het bieden van anonimiteit en bescherming tegen represailles kan mensen aanmoedigen om corruptie te melden.
Hervormingen die economische transparantie bevorderen, zoals het vereenvoudigen van bedrijfsvergunningen, belastinghervormingen en het bevorderen van eerlijke concurrentie, kunnen de prikkels voor corruptie verminderen.
Conclusie
Het wordt nu steeds duidelijker, ook voor Wilders en de rest van de wereld, dat Suriname geen land is om mee samen te werken. Dat het geen land is om geld aan te geven voor ontwikkeling. Het is een complete roversbende.
Het bestrijden van corruptie in ontwikkelingslanden als Suriname waar de elite elkaar de hand boven het hoofd houdt, is een complexe en uitdagende taak. Het vereist een combinatie van institutionele versterking, internationale steun, publieke betrokkenheid en beschermende maatregelen voor klokkenluiders. Door een strategische en gecoördineerde aanpak kunnen samenlevingen langzaam maar zeker corruptie aanpakken en de weg vrijmaken voor eerlijkere en rechtvaardigere bestuursvormen. Het is een lange weg, maar de beloning is een welvarender, rechtvaardiger en stabielere maatschappij.
Het is van groot belang dat er geen coalitie komt tussen VHP en NDP. Dit zou fataal zijn voor het land. Corruptie zou zegevieren terwijl u als volk verder zult verarmen.
Het wachten is nu op de publieke verklaring van de VHP dat een samenwerking met de NDP nooit en te nimmer zal plaatsvinden omdat de partij van dedeh hoso partij nu een Santo Boma partij is verworden, sinds de Surinaamse Michael Jackson verdwenen is, en noch Simons, noch Abrahams geschikt zijn als bonafide personen.
Chan, als je het werkelijk meent met Suriname, en je Suriname werkelijk wil redden, het volk een mooi Suriname terug wil geven, nog enige kans wil maken in 2025, dan is het nu wachten op je verklaring; VHP gaat niet samenwerken met de huidige top van de NDP, want volgens eigen NDP’ers zijn deze toppers bandieten.
Ashwin Ramcharan