Van alle kanten staat het ministerie van Volks(on)gezondheid en haar minister onder vuur. En terecht! Als er een dossier is waar de kaw tere-politiek van deze regering uit blijkt is het, het dossier van Volksgezondheid. Dit is een van de sectoren die het zwaarst geraakt is door het gevoerde IMF-beleid en het perverse dat daaruit volgde namelijk, complete, verdere verloedering van de gezondheidszorg als gevolg van brain drain, het wegtrekken van personeel uit de gezondheidszorg.
Net als zijn baas, Potros Santokhi, heeft ook deze minister zijn toekomst compleet verkwanseld door zich onvoldoende bewust te zijn van de gevolgen van ondoordacht IMF-beleid. Hij heeft net als zijn baas, Potros Santokhi, ervoor gekozen om alle maffiosi in Suriname, in zijn geval de gezondheidsmaffia 4 jaar tijd te geven zich goed in te graven in de medische loopgraven en nu schiet deze gezondheidsmaffia met scherp.
Dezelfde mensen die door deze minister in de media werden ingezet om anderen met goede ideeën en bedoelingen te bekladden keren zich nu tegen hem. Top diaspora gezondheidsspecialisten met goede transformatieconcepten, hervormingen die het handelen van de gezondheidsmaffia transparant zouden maken werden zo in de media kapot geschreven en onterecht beklad als personen die uit waren op winst.
Door kaw tere-politiek heeft hij nu een geurtje
Deze minister had als jonge doorzetter een gouden toekomst kunnen hebben binnen de gezondheidszorg en binnen de VHP. Echter is net als vele andere jongeren, die enthousiast meededen met de VHP-carrousel in de eerste paar maanden, wordt zijn reputatie nu compleet vernietigd door de politieke maffiosi. Hij heeft zich door zijn ego laten meesleuren in het valse spel van de VHP-rollator politici. De motie van wantrouwen is de genadeslag.
Zie hier het bewijs dat als je, je eigen kompas niet op orde hebt, je makkelijk de speelbal wordt van de gevestigde orde, de gezondheidsmaffia en de oude politiek. Je blijft, nadat ze je hebben gebruikt en misbruikt, compleet geruïneerd achter in je eentje. Had hij de hervormingsconcepten van de diaspora specialisten meteen na het aantreden van de regering omarmd, dan was de situatie in de gezondheidssector nooit zo erg geweest als nu.
De huidige ministers, Potros Chan en Co, denken allemaal dat ze voor eeuwig zullen blijven zitten. Ze vergeten allemaal dat ze passanten zijn in het Surinaamse politieke spel, slechts damschijven in het spel van de ware regeerders binnen het land en de gezondheidszorg, de gezondheidsmaffia.
Gezondheidzorg is overal ter wereld een moeilijk dossier
Zo waardeloos als de minister van Volks(on)gezondheid zich de afgelopen 4 jaar, waarin ook baby’s stierven, heeft doen gelden, moeten we wel eerlijk zijn; deze minister van (on)gezondheid, heeft de moed en doorzetting getoond om zijn mannetje te staan in een uiterst moeilijke periode en vooral bij een compleet door de maffia gedomineerd dossier.
Overal in de wereld, ook in het welvarende Westen, is de gezondheidszorg voor een minister van Gezondheid, een uiterst moeilijk en zwaar dossier. Het verzorgen van betaalbare, kwalitatief hoogwaardige zorg is een van de grootste uitdagingen van iedere regering en iedere minister waar ook ter wereld. Het is lastig om kloppende kostprijzen te bepalen, de nodige service te verlenen en dat allemaal met de steeds schaarser wordende middelen (mensen en materialen). Hij moest het ook nog doen als, jonge, onervaren persoon zonder geld dat tot zijn beschikking stond. Maar….
Hoe had hij het kunnen aanpakken?
Wat deze minister van (on)gezondheid, wel had kunnen doen zonder geld en andere schaarse middelen, was creatief inzetten op preventie, waardering en compensering, van het personeel wetende dat de inflatie en devaluatie velen zou raken in de gezondheidszorg.
Al heel vroeg heb ik persoonlijk met hem gesproken over de aankomende klappen als gevolg van het devaluatiebeleid van deze regering, en dat velen zouden vertrekken, maar ook nu wordt duidelijk dat deze regering geen integraal plan had en dus ook geen integraal regeerbeleid kon uitvoeren. Incompetentie vat hier alles samen. Nu plotseling geld vrijmaken voor salarissen is goed maar aan de late kant, de koe (van de kaw tere-politiek) is al verdronken.
Preventie is binnen het dossier voor goede en betaalbare gezondheidszorg een essentiële pijler om de boel op orde te brengen en ordentelijk beleid te maken. De minister had nog actievere landelijke campagnes kunnen uitrollen om de samenleving te wijzen op de gevaren van overmatige zout- en suikerconsumptie. Inzetten op preventie!
Hij had met andere ministeries (Financiën) kunnen samenwerken aan het heffen van een suikerbelasting, een alcoholbelasting voor geïmporteerde alcohol, en campagnes kunnen opzetten om bewustzijn te creëren onder het Surinaamse volk dat betaalbare gezondheidszorg onmogelijk is als men niet zelf let op de eigen gezondheid door minder zout en suiker te consumeren. Hij had tijdig en sneller kunnen reageren op brandbrieven die vanuit de gezondheidszorg aan hem werden geschreven. Brieven bleven soms weken, soms maanden onbeantwoord. Hij had met nieuwe concepten voor verbetering van de gezondheidszorg, bedacht door experts uit de diaspora, pilotprojecten kunnen starten. Dit kostte allemaal geen geld.
Conclusie
Zo had hij in tijden waarin er geen geld was, toch meer kunnen doen dan alleen zijn eigen ego te laten prevaleren. Maar zoals zijn baas, Potros Santokhi, hem voorbeeldig was, is het voor hem makkelijker om de vorige verkwanselaar, de NDP, uitgebreid te schuld te geven, in plaats van zelf kansen te creëren door bescheiden kennis en kunde te verwelkomen en slim, creatief in te zetten. En dus is het terecht, dat deze minister van Volks(on)gezondheid niet deugt.
De minister van (on)gezondheid zal de geschiedenis ingaan als een van de slechtste ministers ooit, terwijl hij de kans had om een van de beste ministers van Volksgezondheid te zijn, vooral in tijden van crisis, als hij zich niet had laten besmeuren door de kaw tere-politiek en de invloed van de gezondheidsmaffiosi.
Ashwin Ramcharan